Enfeksiyon HastalıklarıYoğun BakımÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları

Çocuk Yoğun Bakım Ünitesinde Sık Karşılaşılan Enfeksiyonlar ve Korunma Yolları

Çocuk Yoğun Bakım Üniteleri (ÇYBÜ), hayati tehlike arz eden hastalıkları veya yaralanmaları olan çocuklara özel bakım sağlamak üzere tasarlanmış, donanımlı ve uzmanlaşmış birimlerdir. Bu ünitelerde yatan çocuklar, altta yatan hastalıkları, invaziv tıbbi prosedürlere maruz kalmaları ve bağışıklık sistemlerinin henüz tam olarak gelişmemiş olması nedeniyle enfeksiyonlara karşı özellikle savunmasızdırlar. ÇYBÜ'de gelişen enfeksiyonlar, morbidite ve mortaliteyi önemli ölçüde artırabilir, hastanede kalış süresini uzatabilir ve sağlık hizmetleri maliyetlerini yükseltebilir. Bu nedenle, ÇYBÜ'de enfeksiyonların önlenmesi ve kontrolü, hasta güvenliğini sağlamak ve optimal klinik sonuçları elde etmek için hayati öneme sahiptir.

ÇYBÜ'de Enfeksiyon Riskini Artıran Faktörler

ÇYBÜ'de enfeksiyon riskini artıran birçok faktör bulunmaktadır. Bunlar arasında hasta ile ilgili faktörler, çevresel faktörler ve sağlık personeli ile ilgili faktörler yer almaktadır.

Hasta ile İlgili Faktörler

• Yaş: Özellikle prematüre bebekler ve küçük çocuklar, bağışıklık sistemlerinin henüz tam olarak gelişmemiş olması nedeniyle enfeksiyonlara karşı daha duyarlıdırlar.
• Altta Yatan Hastalıklar: Kistik fibrozis, konjenital kalp hastalıkları, immün yetmezlik sendromları ve onkolojik hastalıklar gibi altta yatan kronik hastalıkları olan çocuklar, enfeksiyonlara karşı daha savunmasızdırlar.
• İnvaziv Prosedürler: Santral venöz kateterler, üriner kateterler, endotrakeal tüpler ve cerrahi girişimler gibi invaziv tıbbi prosedürler, enfeksiyonların giriş kapısı olabilirler.
• Beslenme Durumu: Malnütrisyon veya yetersiz beslenme, bağışıklık sistemini zayıflatabilir ve enfeksiyon riskini artırabilir.
• Antibiyotik Kullanımı: Geniş spektrumlu antibiyotiklerin uzun süreli kullanımı, normal flora dengesini bozarak dirençli mikroorganizmaların çoğalmasına ve enfeksiyonlara neden olabilir.
• İmmünsüpresif Tedaviler: Organ nakli alıcıları veya otoimmün hastalıkları olan çocuklar gibi immünsüpresif tedavi alan hastalar, enfeksiyonlara karşı daha yatkındır.

Çevresel Faktörler

• ÇYBÜ Tasarımı ve Havalandırma: Yetersiz havalandırma, kontamine yüzeyler ve uygunsuz hasta yerleşimi, enfeksiyonların yayılmasına katkıda bulunabilir.
• Ekipman ve Cihazların Kontaminasyonu: Tıbbi cihazların (örneğin ventilatörler, infüzyon pompaları, monitörler) uygunsuz temizliği ve dezenfeksiyonu, enfeksiyonların yayılmasına neden olabilir.
• Su Kaynakları: Kontamine su kaynakları (örneğin musluk suyu, lavabolar), özellikle bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda enfeksiyonlara neden olabilir.

Sağlık Personeli ile İlgili Faktörler

• El Hijyeni: Yetersiz el hijyeni, enfeksiyonların yayılmasının en önemli nedenlerinden biridir. Sağlık personelinin hasta bakımı öncesinde ve sonrasında uygun el hijyeni uygulaması, enfeksiyonların önlenmesinde kritik öneme sahiptir.
• Kişisel Koruyucu Ekipman (KKE) Kullanımı: Eldiven, maske, gözlük ve önlük gibi KKE'nin uygunsuz veya yetersiz kullanımı, sağlık personelinin mikroorganizmalara maruz kalmasına ve enfeksiyonların yayılmasına neden olabilir.
• Eğitim ve Farkındalık: Sağlık personelinin enfeksiyon kontrol önlemleri konusunda yeterli eğitim almaması ve farkındalığının düşük olması, enfeksiyonların önlenmesini zorlaştırabilir.
• Yorgunluk ve Stres: Yoğun çalışma temposu, yorgunluk ve stres, sağlık personelinin dikkatini dağıtabilir ve enfeksiyon kontrol protokollerine uyumunu azaltabilir.

ÇYBÜ'de Sık Karşılaşılan Enfeksiyonlar

ÇYBÜ'de en sık karşılaşılan enfeksiyonlar arasında kan dolaşımı enfeksiyonları (KDE), ventilatörle ilişkili pnömoni (VİP), üriner sistem enfeksiyonları (ÜSE) ve cerrahi alan enfeksiyonları (CAE) yer almaktadır.

Kan Dolaşımı Enfeksiyonları (KDE)

KDE, ÇYBÜ'de önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Genellikle santral venöz kateter (SVK) yerleştirilmesiyle ilişkilidir. Kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonları (KİKDE), en sık görülen KDE türüdür.

Etiyoloji

• Koagülaz Negatif Stafilokoklar (KNS): Özellikle Staphylococcus epidermidis, KİKDE'nin en sık nedenidir. Genellikle kateter yüzeyinde biyofilm oluşturarak antibiyotiklere dirençli hale gelirler.
• Staphylococcus aureus: KİKDE'nin daha az görülen, ancak daha ciddi bir nedenidir.
• Gram Negatif Bakteriler: Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa gibi gram negatif bakteriler, KİKDE'ye neden olabilirler. Özellikle dirençli suşlar (örneğin karbapenem dirençli Enterobacteriaceae [KRE]) giderek artan bir sorun oluşturmaktadır.
• Mantarlar: Candida albicans ve diğer Candida türleri, özellikle uzun süreli antibiyotik tedavisi alan veya immünsüpresif hastalarda KİKDE'ye neden olabilirler.

Tanı

KDE tanısı, klinik bulgular ve kan kültürü sonuçlarına dayanır.

• Klinik Bulgular: Ateş, titreme, hipotansiyon, taşikardi, lökositoz veya lökopeni gibi sistemik enfeksiyon belirtileri görülebilir. Kateter yerleştirme yerinde kızarıklık, şişlik, hassasiyet veya akıntı olabilir.
• Kan Kültürü: Periferik venden ve kateterden alınan kan kültürlerinde aynı mikroorganizmanın üremesi, KİKDE tanısını destekler.

Önleme

KİKDE'nin önlenmesi için birçok strateji bulunmaktadır. Bunlar arasında kateter yerleştirme ve bakımında aseptik tekniklerin uygulanması, uygun kateter seçimi, kateter pansumanının düzenli olarak yapılması ve kateterin gereksiz yere uzun süre tutulmaması yer almaktadır.

• El Hijyeni: Kateter yerleştirmeden önce ve sonra uygun el hijyeni uygulamak, enfeksiyon riskini azaltmanın en önemli yollarından biridir.
• Aseptik Teknik: Kateter yerleştirme ve bakım sırasında steril eldiven, önlük ve maske kullanmak, kateterin kontamine olmasını önler.
• Cilt Antiseptiği: Kateter yerleştirme yerini klorheksidin veya povidon iyot gibi uygun bir cilt antiseptiği ile temizlemek, cilt florasını azaltır.
• Uygun Kateter Seçimi: Enfeksiyon riskini azaltmak için mümkün olan en az lümenli ve antimikrobiyal kaplı kateterler tercih edilmelidir.
• Kateter Pansumanı: Kateter pansumanı düzenli olarak yapılmalı ve pansuman kirlendiğinde veya gevşediğinde hemen değiştirilmelidir. Şeffaf pansumanlar, kateter yerleştirme yerinin gözlemlenmesini sağlar.
• Kateterin Gereksiz Yere Uzun Süre Tutulmaması: Kateterin endikasyonu ortadan kalktığında hemen çıkarılması, enfeksiyon riskini azaltır.

Ventilatörle İlişkili Pnömoni (VİP)

VİP, mekanik ventilasyon uygulanan hastalarda gelişen bir pnömoni türüdür. ÇYBÜ'de önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. VİP, hastanede kalış süresini uzatır, antibiyotik kullanımını artırır ve sağlık hizmetleri maliyetlerini yükseltir.

Etiyoloji

• Gram Negatif Bakteriler: Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumannii, Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli, VİP'nin en sık nedenleridir. Özellikle dirençli suşlar (örneğin çoklu ilaca dirençli [ÇİD] bakteriler) giderek artan bir sorun oluşturmaktadır.
• Staphylococcus aureus: Özellikle metisilin dirençli Staphylococcus aureus (MRSA), VİP'ye neden olabilir.
• Diğer Mikroorganizmalar: Mantarlar (örneğin Candida türleri) ve virüsler (örneğin influenza virüsü, respiratuvar sinsityal virüs [RSV]) da VİP'ye neden olabilirler.

Tanı

VİP tanısı, klinik bulgular, radyolojik bulgular ve mikrobiyolojik sonuçlara dayanır.

• Klinik Bulgular: Ateş, lökositoz veya lökopeni, pürülan trakeal aspirat, öksürük, dispne ve oksijen ihtiyacının artması gibi belirtiler görülebilir.
• Radyolojik Bulgular: Akciğer grafisinde veya bilgisayarlı tomografide (BT) yeni veya ilerleyici infiltratlar görülebilir.
• Mikrobiyolojik Sonuçlar: Trakeal aspirat kültürü, bronkoalveolar lavaj (BAL) veya koruyucu fırça örneklemesi (PSB) gibi alt solunum yolu örneklerinden alınan kültürlerde etken mikroorganizmanın izolasyonu, VİP tanısını destekler.

Önleme

VİP'nin önlenmesi için birçok strateji bulunmaktadır. Bunlar arasında mekanik ventilasyon süresinin kısaltılması, sedasyonun azaltılması, baş yüksek pozisyonunun verilmesi, subglottik sekresyonların aspirasyonu, oral hijyenin sağlanması ve uygun ventilatör devrelerinin kullanılması yer almaktadır.

• Mekanik Ventilasyon Süresinin Kısaltılması: Mekanik ventilasyon süresini mümkün olduğunca kısaltmak, VİP riskini azaltır. Bu nedenle, hastaların mekanik ventilasyondan erken ve güvenli bir şekilde ayrılması önemlidir.
• Sedasyonun Azaltılması: Gereksiz sedasyonun önlenmesi, hastaların spontan solunum denemelerine daha erken başlanmasına ve mekanik ventilasyon süresinin kısalmasına yardımcı olur.
• Baş Yüksek Pozisyonu: Hastanın başının yatak seviyesinden 30-45 derece yukarıda tutulması (yarı oturur pozisyon), gastrik aspirasyon riskini azaltır ve VİP'yi önler.
• Subglottik Sekresyonların Aspirasyonu: Subglottik sekresyonların düzenli olarak aspirasyonu, oral ve nazal floranın akciğerlere geçişini engeller ve VİP riskini azaltır.
• Oral Hijyen: Oral hijyenin düzenli olarak sağlanması, oral floradaki patojenlerin sayısını azaltır ve VİP'yi önler. Klorheksidinli gargara veya solüsyonlar kullanılabilir.
• Uygun Ventilatör Devreleri: Ventilatör devrelerinin düzenli olarak değiştirilmesi ve uygun filtrelerin kullanılması, kontaminasyonu önler ve VİP riskini azaltır.

Üriner Sistem Enfeksiyonları (ÜSE)

ÜSE, ÇYBÜ'de sık görülen bir enfeksiyon türüdür. Genellikle üriner kateter yerleştirilmesiyle ilişkilidir. Kateter ilişkili üriner sistem enfeksiyonları (KİÜSE), en sık görülen ÜSE türüdür.

Etiyoloji

• Escherichia coli: KİÜSE'nin en sık nedenidir.
• Diğer Gram Negatif Bakteriler: Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa ve Enterobacter türleri, KİÜSE'ye neden olabilirler. Özellikle dirençli suşlar (örneğin KRE) giderek artan bir sorun oluşturmaktadır.
• Enterokoklar: Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium, KİÜSE'ye neden olabilirler. Özellikle vankomisin dirençli enterokoklar (VRE) giderek artan bir sorun oluşturmaktadır.
• Mantarlar: Candida albicans ve diğer Candida türleri, özellikle uzun süreli antibiyotik tedavisi alan veya immünsüpresif hastalarda KİÜSE'ye neden olabilirler.

Tanı

ÜSE tanısı, klinik bulgular ve idrar kültürü sonuçlarına dayanır.

• Klinik Bulgular: Ateş, idrar yaparken yanma, sık idrara çıkma, idrar aciliyeti, suprapubik ağrı ve idrar renginde değişiklik gibi belirtiler görülebilir. Küçük çocuklarda huzursuzluk, irritabilite ve beslenme sorunları görülebilir.
• İdrar Kültürü: Orta akım idrar örneği veya kateterden alınan idrar örneğinde anlamlı bakteriüri (genellikle ≥10⁵ CFU/mL) ve piyüri (idrarda lökosit bulunması), ÜSE tanısını destekler.

Önleme

KİÜSE'nin önlenmesi için birçok strateji bulunmaktadır. Bunlar arasında kateter yerleştirme ve bakımında aseptik tekniklerin uygulanması, uygun kateter seçimi, kateterin gereksiz yere uzun süre tutulmaması ve idrar torbasının uygun şekilde boşaltılması yer almaktadır.

• El Hijyeni: Kateter yerleştirmeden önce ve sonra uygun el hijyeni uygulamak, enfeksiyon riskini azaltmanın en önemli yollarından biridir.
• Aseptik Teknik: Kateter yerleştirme ve bakım sırasında steril eldiven kullanmak, kateterin kontamine olmasını önler.
• Cilt Antiseptiği: Kateter yerleştirme yerini uygun bir cilt antiseptiği ile temizlemek, cilt florasını azaltır.
• Uygun Kateter Seçimi: Enfeksiyon riskini azaltmak için mümkün olan en küçük çaplı kateterler tercih edilmelidir. Antimikrobiyal kaplı kateterler de kullanılabilir.
• Kateterin Gereksiz Yere Uzun Süre Tutulmaması: Kateterin endikasyonu ortadan kalktığında hemen çıkarılması, enfeksiyon riskini azaltır.
• Kapalı Drenaj Sistemi: Kapalı drenaj sistemi kullanılması, idrarın geri akışını engeller ve enfeksiyon riskini azaltır.
• İdrar Torbasının Uygun Şekilde Boşaltılması: İdrar torbası düzenli olarak boşaltılmalı ve torba yere temas etmemelidir.

Cerrahi Alan Enfeksiyonları (CAE)

CAE, cerrahi girişim sonrası gelişen enfeksiyonlardır. ÇYBÜ'de cerrahi geçiren hastalarda önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir.

Etiyoloji

• Staphylococcus aureus: CAE'nin en sık nedenidir. Özellikle MRSA, CAE'ye neden olabilir.
• Koagülaz Negatif Stafilokoklar (KNS): Özellikle Staphylococcus epidermidis, CAE'ye neden olabilir.
• Gram Negatif Bakteriler: Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa ve Enterobacter türleri, CAE'ye neden olabilirler.
• Enterokoklar: Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium, CAE'ye neden olabilirler.
• Diğer Mikroorganizmalar: Mantarlar ve anaerobik bakteriler de CAE'ye neden olabilirler.

Tanı

CAE tanısı, klinik bulgular ve yara kültürü sonuçlarına dayanır.

• Klinik Bulgular: Ameliyat yerinde kızarıklık, şişlik, ağrı, hassasiyet, ısı artışı ve pürülan akıntı gibi belirtiler görülebilir. Ateş ve lökositoz gibi sistemik enfeksiyon belirtileri de olabilir.
• Yara Kültürü: Ameliyat yerinden alınan yara kültüründe etken mikroorganizmanın izolasyonu, CAE tanısını destekler.

Önleme

CAE'nin önlenmesi için birçok strateji bulunmaktadır. Bunlar arasında ameliyat öncesi hazırlık, ameliyat sırasında aseptik tekniklerin uygulanması, uygun cerrahi tekniklerin kullanılması ve ameliyat sonrası yara bakımı yer almaktadır.

• Ameliyat Öncesi Hazırlık: Hastanın ameliyat öncesi duş alması, cilt antiseptiği ile temizlenmesi, tüy dökücü kremlerle veya makineyle tüylerin temizlenmesi, sigara kullanımının bırakılması ve kan şekerinin kontrol altında tutulması, enfeksiyon riskini azaltır.
• Ameliyat Sırasında Aseptik Teknikler: Ameliyat sırasında steril eldiven, önlük ve maske kullanmak, cerrahi aletlerin steril olması, ameliyat alanının uygun şekilde dezenfekte edilmesi, enfeksiyon riskini önler.
• Uygun Cerrahi Teknikler: Doku hasarını en aza indiren cerrahi tekniklerin kullanılması, uygun sütür materyallerinin seçilmesi ve yaranın gergin olmadan kapatılması, enfeksiyon riskini azaltır.
• Ameliyat Sonrası Yara Bakımı: Yaranın temiz ve kuru tutulması, pansumanın düzenli olarak yapılması, yara yerinin gözlemlenmesi ve enfeksiyon belirtileri varsa erken müdahale edilmesi, enfeksiyonun yayılmasını önler.

ÇYBÜ'de Enfeksiyon Kontrol Önlemleri

ÇYBÜ'de enfeksiyonların önlenmesi ve kontrolü için kapsamlı bir enfeksiyon kontrol programı uygulanmalıdır. Bu program, el hijyeni, kişisel koruyucu ekipman kullanımı, çevre temizliği ve dezenfeksiyonu, izolasyon önlemleri, antimikrobiyal stewardship programı ve enfeksiyon sürveyansı gibi birçok bileşeni içermelidir.

El Hijyeni

El hijyeni, enfeksiyonların yayılmasının önlenmesinde en önemli ve etkili yöntemlerden biridir. Sağlık personelinin hasta bakımı öncesinde ve sonrasında, eldiven giymeden önce ve sonra, kontamine yüzeylere dokunduktan sonra ve yemek yemeden önce ellerini yıkaması veya alkol bazlı el antiseptiği kullanması gerekmektedir.

• El Yıkama: Eller, sabun ve su ile en az 20 saniye boyunca yıkanmalıdır. Eller, avuç içleri, el sırtı, parmak araları, tırnak uçları ve bilekler dahil olmak üzere tüm yüzeyleri kapsayacak şekilde iyice ovulmalıdır.
• Alkol Bazlı El Antiseptiği: Alkol bazlı el antiseptikleri, el yıkamaya göre daha hızlı ve daha etkilidir. Eller gözle görülür şekilde kirli değilse, alkol bazlı el antiseptiği kullanılabilir. Antiseptik, tüm el yüzeylerine uygulanmalı ve kuruması için beklenmelidir.

Kişisel Koruyucu Ekipman (KKE) Kullanımı

KKE, sağlık personelinin mikroorganizmalara maruz kalmasını önlemek için kullanılan bariyerlerdir. Eldiven, maske, gözlük ve önlük gibi KKE, uygun şekilde ve doğru endikasyonlarla kullanılmalıdır.

• Eldiven: Eldivenler, hasta bakımı sırasında veya vücut sıvılarına temas riski olduğunda giyilmelidir. Eldivenler her hasta arasında değiştirilmeli ve çıkarıldıktan sonra el hijyeni sağlanmalıdır.
• Maske: Maskeler, solunum yoluyla bulaşan enfeksiyonların yayılmasını önlemek için kullanılmalıdır. Cerrah maskeleri ve N95 maskeleri gibi farklı türde maskeler bulunmaktadır.
• Gözlük: Gözlükler, sıçrama veya püskürme riski olduğunda gözleri korumak için kullanılmalıdır.
• Önlük: Önlükler, vücut sıvılarına temas riski olduğunda giyilmelidir. Su geçirmez önlükler, daha fazla koruma sağlar.

Çevre Temizliği ve Dezenfeksiyonu

ÇYBÜ'deki yüzeylerin düzenli olarak temizlenmesi ve dezenfekte edilmesi, mikroorganizmaların yayılmasını önlemek için önemlidir. Yüzeyler, önce sabun ve su ile temizlenmeli, ardından uygun bir dezenfektanla dezenfekte edilmelidir.

• Sık Dokunulan Yüzeyler: Hasta yatakları, komodinler, kapı kolları, ışık anahtarları, tıbbi cihazlar ve ekipmanlar gibi sık dokunulan yüzeyler, günde en az bir kez veya kirlendiğinde hemen temizlenmeli ve dezenfekte edilmelidir.
• Dezenfektan Seçimi: Yüzeylerin dezenfeksiyonu için uygun bir dezenfektan seçilmelidir. Sodyum hipoklorit, alkol, kuaterner amonyum bileşikleri ve hidrojen peroksit gibi dezenfektanlar kullanılabilir.
• Temizlik ve Dezenfeksiyon Protokolleri: ÇYBÜ'de yüzeylerin temizliği ve dezenfeksiyonu için standart protokoller oluşturulmalı ve sağlık personeli bu protokollere uymalıdır.

İzolasyon Önlemleri

İzolasyon önlemleri, enfekte veya kolonize hastaların diğer hastalara, sağlık personeline ve ziyaretçilere mikroorganizma bulaştırmasını önlemek için alınan tedbirlerdir. Temas izolasyonu, damlacık izolasyonu ve hava yolu izolasyonu gibi farklı türde izolasyon önlemleri bulunmaktadır.

• Temas İzolasyonu: Cilt yoluyla veya kontamine yüzeylerle temas yoluyla yayılan enfeksiyonları önlemek için kullanılır. Eldiven ve önlük giyilmesi, hasta odasının özel olarak ayrılması ve ekipmanların hasta özelinde kullanılması gibi önlemleri içerir.
• Damlacık İzolasyonu: Öksürme, hapşırma veya konuşma sırasında yayılan büyük damlacıklar yoluyla bulaşan enfeksiyonları önlemek için kullanılır. Maske giyilmesi, hasta odasının özel olarak ayrılması ve hastanın diğer hastalardan en az 1 metre uzakta tutulması gibi önlemleri içerir.
• Hava Yolu İzolasyonu: Hava yoluyla yayılan küçük partiküller yoluyla bulaşan enfeksiyonları önlemek için kullanılır. N95 maskesi giyilmesi, negatif basınçlı hasta odası kullanılması ve hastanın odadan çıkmasını sınırlamak gibi önlemleri içerir.

Antimikrobiyal Stewardship Programı

Antimikrobiyal stewardship programı, antibiyotiklerin uygun ve akılcı kullanımını teşvik etmek amacıyla uygulanan bir dizi stratejidir. Bu program, antibiyotik direncinin artmasını önlemek, yan etkileri azaltmak ve tedavi maliyetlerini düşürmek için önemlidir.

• Antibiyotik Kullanım Politikaları: Hastanede antibiyotiklerin kullanımını düzenleyen politikalar oluşturulmalı ve sağlık personelinin bu politikalara uyması sağlanmalıdır.
• Antibiyotik Reçeteleme Rehberleri: Enfeksiyon hastalıkları uzmanları tarafından oluşturulan antibiyotik reçeteleme rehberleri, uygun antibiyotik seçimini ve dozunu belirlemeye yardımcı olur.
• Antibiyotik Kullanımının İzlenmesi: Antibiyotik kullanımının düzenli olarak izlenmesi, gereksiz veya uygunsuz antibiyotik kullanımının tespit edilmesini sağlar.
• Eğitim ve Farkındalık: Sağlık personelinin antibiyotik direnci ve antibiyotiklerin akılcı kullanımı konusunda eğitilmesi, uygun antibiyotik kullanımını teşvik eder.

Enfeksiyon Sürveyansı

Enfeksiyon sürveyansı, ÇYBÜ'de gelişen enfeksiyonların düzenli olarak izlenmesi ve analiz edilmesidir. Bu sayede enfeksiyon oranları, etken mikroorganizmalar ve dirençlilik profilleri belirlenir. Sürveyans verileri, enfeksiyon kontrol önlemlerinin etkinliğini değerlendirmek ve iyileştirme alanlarını belirlemek için kullanılır.

• Standart Tanımlar: Enfeksiyonların tanımı için standart kriterler kullanılmalıdır. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) tarafından yayınlanan National Healthcare Safety Network (NHSN) tanımları yaygın olarak kullanılmaktadır.
• Veri Toplama: Enfeksiyonlarla ilgili veriler düzenli olarak toplanmalı ve kaydedilmelidir. Veri toplama süreci, hasta dosyaları, laboratuvar sonuçları ve diğer kaynaklardan bilgi toplamayı içerebilir.
• Veri Analizi: Toplanan veriler analiz edilmeli ve enfeksiyon oranları, etken mikroorganizmalar ve dirençlilik profilleri belirlenmelidir.
• Geri Bildirim ve İyileştirme: Sürveyans sonuçları, sağlık personeline geri bildirim olarak sunulmalı ve enfeksiyon kontrol önlemlerinin etkinliğini artırmak için iyileştirme çalışmaları yapılmalıdır.

Sonuç

Çocuk Yoğun Bakım Ünitelerinde enfeksiyonlar, ciddi morbidite ve mortaliteye neden olabilen önemli bir sorundur. Enfeksiyon riskini azaltmak için çok yönlü bir yaklaşım gereklidir. Bu yaklaşım, el hijyeni, kişisel koruyucu ekipman kullanımı, çevre temizliği ve dezenfeksiyonu, izolasyon önlemleri, antimikrobiyal stewardship programı ve enfeksiyon sürveyansı gibi birçok bileşeni içermelidir. Sağlık personelinin enfeksiyon kontrol önlemleri konusunda yeterli eğitim alması ve bu önlemlere titizlikle uyması, hasta güvenliğini sağlamak ve optimal klinik sonuçları elde etmek için hayati öneme sahiptir.