Tarsal Tünel Sendromu: Risk Faktörleri ve Detaylı İnceleme

Tarsal tünel sendromu (TTS), ayak bileğinin iç kısmında bulunan tarsal tünel içinden geçen posterior tibial sinirin sıkışması veya tahriş olması sonucu ortaya çıkan bir sinir sıkışması durumudur. Bu durum, ayak tabanında, topukta ve bazen bacağa yayılan ağrı, uyuşma, karıncalanma ve yanma gibi belirtilere neden olabilir. TTS'nin nedenleri çeşitli olabilirken, bazı risk faktörleri bu durumun gelişme olasılığını artırabilir. Bu yazıda, tarsal tünel sendromunun başlıca risk faktörlerini ayrıntılı olarak inceleyeceğiz.

Tarsal Tünel Sendromu Nedir?

Tarsal tünel, ayak bileğinin iç tarafında, medial malleol (ayak bileği iç çıkıntısı) ile kalkaneus (topuk kemiği) arasında uzanan fibröz bir kanaldır. Bu tünel, tibial sinir, posterior tibial arter ve venler ile tendonlar gibi önemli yapıları içerir. Tarsal tünel sendromu, bu tünel içindeki tibial sinirin sıkışması veya tahriş olmasıyla karakterizedir. Bu sıkışma, sinir üzerinde basınç yaratarak çeşitli semptomlara yol açar.

Tarsal Tünelin Anatomisi

Tarsal tünel, retinaculum flexorum adı verilen kalın bir bağ dokusu bandı ile kaplıdır. Bu bağ, tünel içindeki yapıları yerinde tutar. Tünelin içinden geçen başlıca yapılar şunlardır:

• Tibial Sinir: Alt bacağın ve ayağın duyusal ve motor fonksiyonlarını sağlayan önemli bir sinirdir. TTS'de sıkışan sinir budur.
• Posterior Tibial Arter ve Venler: Ayağa kan taşıyan ana damarlardır.
• Tibialis Posterior Tendonu: Ayağın içe doğru hareketini (inversiyon) sağlayan bir tendondur.
• Flexor Digitorum Longus Tendonu: Ayak parmaklarını bükmeye yarayan bir tendondur.
• Flexor Hallucis Longus Tendonu: Baş parmağı bükmeye yarayan bir tendondur.

Tarsal Tünel Sendromunun Belirtileri

Tarsal tünel sendromunun belirtileri kişiden kişiye değişebilir, ancak en yaygın semptomlar şunlardır:

• Ağrı: Ayak tabanında, topukta veya ayak bileği iç kısmında hissedilen ağrı. Ağrı genellikle yanma, zonklama veya batma şeklinde olabilir.
• Uyuşma ve Karıncalanma: Ayak parmaklarında, topukta veya ayak tabanında uyuşma ve karıncalanma hissi. Bu hisler genellikle gece veya uzun süre ayakta kaldıktan sonra daha belirgin hale gelir.
• Yanma: Ayak tabanında veya ayak parmaklarında hissedilen yanma hissi.
• Elektriklenme: Ayak parmaklarına doğru yayılan elektriklenme hissi.
• Hassasiyet: Ayak bileği iç kısmına dokunulduğunda veya üzerine baskı uygulandığında artan hassasiyet.
• Motor Zayıflık: İleri vakalarda, ayak parmaklarını hareket ettirmede veya ayak bileğini yukarı kaldırmada zorluk.

Bu belirtiler genellikle uzun süre ayakta durmak, yürümek veya egzersiz yapmakla kötüleşir. Dinlenmek ve etkilenen bölgeye buz uygulamak semptomları hafifletebilir.

Tarsal Tünel Sendromunun Risk Faktörleri

Tarsal tünel sendromunun gelişmesine katkıda bulunan birçok risk faktörü bulunmaktadır. Bu faktörler, tünel içindeki basıncı artırarak veya sinir üzerinde doğrudan tahrişe neden olarak TTS'ye yol açabilir. İşte TTS'nin başlıca risk faktörleri:

1. Travma ve Yaralanmalar

Ayak bileği veya ayağa yönelik travmalar, TTS'nin önemli bir nedenidir. Burkulmalar, kırıklar, çıkıklar veya doğrudan darbeler, tarsal tünel içindeki yapıları etkileyebilir ve sinir üzerinde basınç oluşturabilir. Bu tür yaralanmalar, aşağıdaki şekillerde TTS'ye katkıda bulunabilir:

• Hematom Oluşumu: Travma sonrası oluşan kan birikintileri (hematomlar), tarsal tünel içinde hacim artışına neden olarak siniri sıkıştırabilir.
• Ödem (Şişlik): Yaralanma sonucu oluşan ödem, tünel içindeki basıncı artırarak sinire baskı yapabilir.
• Fibrozis (Yara Dokusu): İyileşme sürecinde oluşan yara dokusu (fibrozis), tünel içindeki alanı daraltarak sinir sıkışmasına neden olabilir.
• Kırıklar ve Çıkıklar: Ayak bileği veya ayak kemiklerindeki kırıklar ve çıkıklar, tünelin anatomik yapısını bozarak sinir üzerinde baskı oluşturabilir.

Örnekler:

• Bir spor aktivitesi sırasında ayak bileğini burkma.
• Yüksekten düşme sonucu ayak bileği kırığı.
• Ayak bileğine doğrudan alınan bir darbe (örneğin, bir nesnenin düşmesi).

Bu tür travmaların ardından, özellikle ağrı, uyuşma veya karıncalanma gibi belirtiler ortaya çıkarsa, derhal bir sağlık uzmanına başvurmak önemlidir. Erken teşhis ve tedavi, kalıcı sinir hasarının önlenmesine yardımcı olabilir.

2. Mekanik Faktörler ve Biyomekanik Anomaliler

Ayak ve ayak bileğinin yapısındaki biyomekanik anormallikler, tarsal tünel üzerindeki baskıyı artırarak TTS'ye zemin hazırlayabilir. Bu anormallikler, yürüme veya ayakta durma sırasında anormal streslere neden olarak sinir sıkışmasına yol açabilir.

• Pes Planus (Düz Taban): Düz tabanlık, ayak kemerinin çökmesiyle karakterizedir. Bu durum, ayak bileği iç kısmında artan gerilime ve tarsal tünel üzerinde baskıya neden olabilir. Düz tabanlık, tibial sinirin aşırı gerilmesine ve sıkışmasına yol açarak TTS riskini artırır.
• Pes Cavus (Yüksek Kemer): Yüksek kemerli ayak yapısı da TTS riskini artırabilir. Yüksek kemer, ayağın normalden daha az esnemesine ve şok emme yeteneğinin azalmasına neden olur. Bu durum, ayak bileği ve tarsal tünel üzerindeki yükü artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir.
• Pronasyon ve Süpinasyon Anomalileri: Yürüme sırasında ayağın içe doğru dönmesi (pronasyon) veya dışa doğru dönmesi (süpinasyon) gibi anormal hareketler, tarsal tünel üzerindeki basıncı artırabilir. Aşırı pronasyon, tibial sinirin gerilmesine ve sıkışmasına neden olabilirken, aşırı süpinasyon da tünel içindeki diğer yapıların sıkışmasına yol açabilir.
• Halluks Valgus (Başparmak Deformitesi): Başparmağın dışa doğru eğilmesiyle karakterize olan halluks valgus, ayağın normal mekaniğini bozarak tarsal tünel üzerindeki yükü artırabilir. Bu durum, sinir sıkışmasına katkıda bulunabilir.
• Aşil Tendonunun Kısalığı: Aşil tendonunun kısalığı, ayak bileğinin hareket açıklığını kısıtlayarak tarsal tünel üzerindeki stresi artırabilir. Kısa Aşil tendonu, ayağın dorsifleksiyonunu (ayak parmaklarını yukarı çekme) zorlaştırır ve bu durum, tünel içindeki sinirin sıkışmasına neden olabilir.

Bu tür biyomekanik anormallikleri olan bireyler, uygun ayakkabı seçimi, özel tabanlıklar (ortezler) ve fizyoterapi gibi yöntemlerle bu risk faktörlerini yönetebilirler.

3. Tekrarlayan Zorlanma ve Aşırı Kullanım

Tekrarlayan hareketler veya uzun süreli ayakta durma gibi aktiviteler, tarsal tünel üzerindeki baskıyı artırarak TTS riskini yükseltebilir. Bu tür zorlanmalar, tünel içindeki yapıların iltihaplanmasına ve sinir sıkışmasına yol açabilir.

• Spor Aktiviteleri: Koşu, yürüyüş, basketbol, voleybol gibi sporlar, ayak bileği ve ayağa sürekli yük bindirir. Bu aktiviteler sırasında tekrarlayan hareketler ve darbeler, tarsal tünel içindeki yapıların iltihaplanmasına ve sinir sıkışmasına neden olabilir. Özellikle uygun olmayan ayakkabılarla yapılan sporlar, riski daha da artırır.
• Mesleki Faktörler: Uzun süre ayakta durmayı gerektiren meslekler (örneğin, öğretmenler, satış elemanları, fabrika işçileri) tarsal tünel üzerindeki baskıyı artırarak TTS riskini artırabilir. Sürekli ayakta durmak, tünel içindeki sıvı birikimini artırabilir ve sinir üzerinde basınç oluşturabilir.
• Yanlış Ayakkabı Seçimi: Yüksek topuklu ayakkabılar, dar burunlu ayakkabılar veya yetersiz destek sağlayan ayakkabılar, ayağın normal mekaniğini bozarak tarsal tünel üzerindeki stresi artırabilir. Bu tür ayakkabılar, sinir sıkışmasına zemin hazırlayabilir.
• Aşırı Kilo: Aşırı kilolu veya obez bireylerde, ayak bileği ve ayağa binen yük daha fazla olur. Bu durum, tarsal tünel üzerindeki baskıyı artırarak TTS riskini yükseltebilir.

Bu risk faktörlerini azaltmak için, uygun ayakkabı seçimi, düzenli dinlenme araları, egzersiz öncesinde ve sonrasındaGerme ve kuvvetlendirme egzersizleri önemlidir. Ayrıca, aşırı kilolu bireylerin kilo vermesi de TTS riskini azaltmaya yardımcı olabilir.

4. Sistemik Hastalıklar

Bazı sistemik hastalıklar, tarsal tünel sendromu riskini artırabilir. Bu hastalıklar, sinirlerin yapısını veya fonksiyonunu etkileyerek, tünel içindeki basıncı artırarak veya inflamasyonu tetikleyerek TTS'ye katkıda bulunabilir.

• Diyabet (Şeker Hastalığı): Diyabet, sinir hasarına (diyabetik nöropati) neden olabilir. Yüksek kan şekeri seviyeleri, sinirlerin kan damarlarını etkileyerek sinir fonksiyonunu bozabilir. Diyabetik nöropati, tibial siniri de etkileyerek TTS riskini artırır. Ayrıca, diyabet hastalarında enfeksiyon riski daha yüksek olduğundan, tarsal tünel bölgesinde enfeksiyon gelişme olasılığı da artabilir.
• Romatoid Artrit ve Diğer İnflamatuvar Hastalıklar: Romatoid artrit, lupus ve ankilozan spondilit gibi inflamatuvar hastalıklar, eklemlerde ve çevre dokularda iltihaplanmaya neden olabilir. Bu iltihaplanma, tarsal tünel içindeki yapıları etkileyerek sinir sıkışmasına yol açabilir. Özellikle, romatoid artrit hastalarında sinoviyal kılıfların iltihaplanması, tünel içindeki basıncı artırarak TTS'ye neden olabilir.
• Hipotiroidizm (Tiroid Hormonu Eksikliği): Hipotiroidizm, vücutta sıvı birikimine (ödem) neden olabilir. Bu ödem, tarsal tünel içindeki basıncı artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir. Ayrıca, hipotiroidizm sinirlerin fonksiyonunu da etkileyebilir, bu da TTS riskini artırır.
• Gut Hastalığı: Gut hastalığı, ürik asit kristallerinin eklemlerde birikmesiyle karakterizedir. Bu kristaller, tarsal tünel bölgesinde birikerek iltihaplanmaya ve sinir sıkışmasına neden olabilir.
• Amiloidoz: Amiloidoz, amiloid adı verilen anormal proteinlerin vücut dokularında birikmesiyle karakterize bir hastalıktır. Amiloid birikimi, tarsal tünel içindeki yapıları etkileyerek sinir sıkışmasına yol açabilir.

Bu sistemik hastalıkları olan bireyler, TTS riskini azaltmak için hastalıklarını iyi yönetmeli ve düzenli olarak doktor kontrolünde olmalıdır. Ayrıca, ayak sağlığına özen göstermek ve uygun ayakkabılar giymek de önemlidir.

5. Kitle Etkisi Yapan Lezyonlar

Tarsal tünel içinde veya çevresinde kitle etkisi yapan lezyonlar, tünel içindeki alanı daraltarak sinir sıkışmasına neden olabilir. Bu lezyonlar, tümörler, ganglion kistleri, lipomlar veya diğer anormal büyümeler olabilir.

• Ganglion Kistleri: Ganglion kistleri, eklem veya tendon kılıflarının yakınında oluşan içi sıvı dolu keseciklerdir. Tarsal tünel yakınında oluşan ganglion kistleri, tünel içindeki alanı daraltarak sinir üzerinde baskı oluşturabilir.
• Tümörler: Tarsal tünel içinde veya çevresinde oluşan tümörler (benign veya malign), sinir sıkışmasına neden olabilir. Schwannomalar (sinir kılıfı tümörleri) ve lipomlar (yağ dokusu tümörleri) gibi tümörler, tünel içindeki alanı daraltarak tibial siniri sıkıştırabilir.
• Nöromalar: Nöromalar, sinir dokusunun anormal büyümesiyle karakterize lezyonlardır. Tarsal tünel içinde oluşan nöromalar, sinir sıkışmasına yol açabilir.
• Tenosinovit: Tendon kılıflarının iltihaplanması (tenosinovit), tarsal tünel içindeki alanı daraltarak sinir sıkışmasına neden olabilir. Özellikle, tibialis posterior tendonunun tenosinoviti, TTS riskini artırabilir.
• Varisler: Tarsal tünel içindeki veya çevresindeki varisli damarlar, tünel içindeki basıncı artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir.

Bu tür kitle etkisi yapan lezyonlar, genellikle cerrahi olarak çıkarılır. Erken teşhis ve tedavi, sinir hasarının önlenmesine yardımcı olabilir.

6. Genetik Faktörler

Tarsal tünel sendromunun gelişiminde genetik faktörlerin rolü henüz tam olarak anlaşılamamıştır, ancak bazı ailelerde TTS'nin daha sık görüldüğü bilinmektedir. Bu durum, genetik yatkınlığın TTS gelişiminde etkili olabileceğini düşündürmektedir.

• Anatomik Varyasyonlar: Aile bireylerinde benzer anatomik varyasyonların (örneğin, tarsal tünelin yapısı, kemiklerin şekli) bulunması, TTS riskini artırabilir.
• Bağ Dokusu Hastalıkları: Bazı genetik bağ dokusu hastalıkları (örneğin, Ehlers-Danlos sendromu, Marfan sendromu), bağ dokusunun yapısını etkileyerek TTS riskini artırabilir.
• Sinir Hassasiyeti: Ailede sinir sıkışmasına yatkınlık olması, TTS riskini artırabilir. Bazı bireylerin sinirleri, basınca veya tahrişe karşı daha hassas olabilir.

Genetik faktörlerin TTS gelişimindeki rolünü anlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır. Ancak, ailesinde TTS öyküsü olan bireylerin, risk faktörlerini azaltmaya yönelik önlemler alması önemlidir.

7. İlaçlar

Bazı ilaçlar, tarsal tünel sendromu riskini artırabilir. Bu ilaçlar, vücutta sıvı birikimine (ödem) neden olarak, sinir fonksiyonunu etkileyerek veya inflamasyonu tetikleyerek TTS'ye katkıda bulunabilir.

• Kortikosteroidler: Kortikosteroidler, anti-inflamatuvar özelliklere sahip güçlü ilaçlardır. Ancak, uzun süreli veya yüksek dozda kullanımı, vücutta sıvı birikimine ve ödeme neden olabilir. Bu ödem, tarsal tünel içindeki basıncı artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir.
• Doğum Kontrol Hapları: Bazı doğum kontrol hapları, vücutta sıvı tutulmasına neden olabilir. Bu durum, tarsal tünel içindeki basıncı artırarak TTS riskini yükseltebilir.
• Antidepresanlar: Bazı antidepresanlar, sinir fonksiyonunu etkileyerek veya ödeme neden olarak TTS riskini artırabilir.
• Hipertansiyon İlaçları: Bazı hipertansiyon ilaçları, özellikle kalsiyum kanal blokerleri, ayak bileği ödemine neden olabilir. Bu ödem, tarsal tünel içindeki basıncı artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir.

Eğer bu tür ilaçları kullanıyorsanız ve TTS belirtileri yaşıyorsanız, doktorunuzla konuşarak ilacınızın değiştirilmesi veya dozunun ayarlanması konusunda tavsiye alabilirsiniz.

8. Gebelik

Gebelik, tarsal tünel sendromu için bir risk faktörüdür. Gebelik sırasında vücutta hormonal değişiklikler meydana gelir ve bu değişiklikler, sıvı tutulmasına (ödem) neden olabilir. Ayrıca, gebelik sırasında kilo alımı da ayak bileği ve ayağa binen yükü artırır.

• Hormonal Değişiklikler: Gebelik sırasında artan hormon seviyeleri (örneğin, östrojen, progesteron), bağ dokusunun gevşemesine ve sıvı tutulmasına neden olabilir. Bu durum, tarsal tünel içindeki basıncı artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir.
• Sıvı Tutulması (Ödem): Gebelik sırasında vücutta artan sıvı miktarı, ayak bileklerinde ve ayaklarda ödeme neden olabilir. Bu ödem, tarsal tünel içindeki basıncı artırarak sinir sıkışmasına yol açabilir.
• Kilo Alımı: Gebelik sırasında alınan kilolar, ayak bileği ve ayağa binen yükü artırır. Bu durum, tarsal tünel üzerindeki baskıyı artırarak TTS riskini yükseltebilir.

Gebelik sırasında TTS belirtileri yaşayan kadınlar, rahat ayakkabılar giymek, ayaklarını yüksekte tutmak, düzenli egzersiz yapmak ve doktorlarının önerdiği diğer önlemleri almak suretiyle semptomları hafifletebilirler. Gebelik sonrası TTS belirtileri genellikle kendiliğinden düzelir, ancak devam etmesi durumunda tedavi gerekebilir.

Tarsal Tünel Sendromundan Korunma Yolları

Tarsal tünel sendromunun risk faktörlerini azaltarak, bu durumdan korunmak mümkündür. İşte TTS'den korunma yolları:

• Uygun Ayakkabı Seçimi: Ayağı iyi destekleyen, rahat ve uygun boyutta ayakkabılar giyin. Yüksek topuklu ve dar burunlu ayakkabılardan kaçının.
• Ortopedik Tabanlıklar (Ortezler): Düz tabanlık veya yüksek kemer gibi biyomekanik anormallikleriniz varsa, doktorunuzun önerdiği ortopedik tabanlıkları kullanın.
• Kilo Kontrolü: Aşırı kiloluysanız, kilo vererek ayak bileği ve ayağa binen yükü azaltın.
• Düzenli Egzersiz: Ayak bileği ve ayak kaslarını güçlendiren egzersizler yapın. Germe egzersizleri de kasların esnekliğini artırarak TTS riskini azaltabilir.
• Dinlenme Araları: Uzun süre ayakta durmanız gerekiyorsa, düzenli dinlenme araları verin.
• Travmalardan Korunma: Spor yaparken veya diğer aktivitelerde ayak bileği ve ayağınızı koruyucu ekipmanlar kullanın.
• Sistemik Hastalıkların Yönetimi: Diyabet, romatoid artrit gibi sistemik hastalıklarınızı iyi yönetin ve düzenli doktor kontrolünde olun.
• İlaç Kullanımı Hakkında Bilgi: Kullandığınız ilaçların TTS riskini artırıp artırmadığını doktorunuzla görüşün.

Tarsal Tünel Sendromu Teşhisi

Tarsal tünel sendromu teşhisi, genellikle fiziksel muayene ve sinir iletim çalışmaları (EMG) ile konulur. Doktorunuz, belirtilerinizi ve tıbbi öykünüzü değerlendirecek, ardından fiziksel muayene yapacaktır. Fiziksel muayene sırasında, ayak bileği ve ayak hareketlerinizi değerlendirecek, sinir hassasiyetini kontrol edecek ve Tinel testi gibi özel testler uygulayacaktır.

• Tinel Testi: Ayak bileği iç kısmındaki tibial sinire hafifçe vurularak yapılır. Eğer bu test sırasında ayak parmaklarında veya ayak tabanında karıncalanma veya elektriklenme hissederseniz, TTS olasılığı yüksektir.
• Sinir İletim Çalışmaları (EMG): EMG, sinirlerin elektrik sinyallerini ne kadar iyi ilettiğini ölçen bir testtir. TTS'li bireylerde, tibial sinirin iletim hızı yavaşlayabilir veya sinyal gücü azalabilir.
• MRG (Manyetik Rezonans Görüntüleme): MRG, yumuşak dokuları ve kemikleri ayrıntılı olarak görüntüleyen bir yöntemdir. TTS teşhisinde genellikle gerekli olmasa da, kitle etkisi yapan lezyonları (örneğin, ganglion kistleri, tümörler) veya sinir sıkışmasına neden olabilecek diğer yapısal anormallikleri tespit etmek için kullanılabilir.

Tarsal Tünel Sendromu Tedavisi

Tarsal tünel sendromunun tedavisi, semptomların şiddetine ve nedenine bağlı olarak değişir. Tedavi seçenekleri arasında konservatif yöntemler (cerrahi olmayan) ve cerrahi tedavi bulunur.

Konservatif Tedavi

• Dinlenme: Ayak bileği ve ayağınızı dinlendirerek, sinir üzerindeki baskıyı azaltın.
• Buz Uygulaması: Etkilenen bölgeye günde birkaç kez 15-20 dakika boyunca buz uygulayın. Buz, iltihaplanmayı azaltmaya ve ağrıyı hafifletmeye yardımcı olabilir.
• Ağrı Kesiciler: Nonsteroidal anti-inflamatuvar ilaçlar (NSAID'ler), ağrıyı ve iltihabı azaltmaya yardımcı olabilir. Doktorunuzun önerdiği dozda ve sürede kullanın.
• Fizyoterapi: Fizyoterapist, ayak bileği ve ayak kaslarını güçlendiren egzersizler, germe egzersizleri ve diğer tedavi yöntemleri uygulayabilir. Fizyoterapi, sinir üzerindeki baskıyı azaltmaya ve fonksiyonu iyileştirmeye yardımcı olabilir.
• Enjeksiyonlar: Kortikosteroid enjeksiyonları, tarsal tünel içindeki iltihaplanmayı azaltmaya ve ağrıyı hafifletmeye yardımcı olabilir. Ancak, enjeksiyonların uzun süreli yan etkileri olabileceği için dikkatli kullanılmalıdır.
• Ortopedik Tabanlıklar (Ortezler): Düz tabanlık veya yüksek kemer gibi biyomekanik anormallikleriniz varsa, ortopedik tabanlıklar kullanarak ayağınızın doğru pozisyonda durmasını sağlayın.
• Atel veya Bandaj: Ayak bileğinizi sabitlemek için atel veya bandaj kullanabilirsiniz. Bu, sinir üzerindeki baskıyı azaltmaya yardımcı olabilir.

Cerrahi Tedavi

Konservatif tedavilere yanıt vermeyen veya semptomları şiddetli olan hastalarda cerrahi tedavi düşünülebilir. Cerrahi tedavide, tarsal tünel üzerindeki baskıyı azaltmak için retinaculum flexorum adı verilen bağ dokusu bandı kesilir (tarsal tünel gevşetme ameliyatı). Bu ameliyat, sinirin serbest kalmasını sağlayarak semptomları hafifletebilir.

• Ameliyat Sonrası Bakım: Ameliyat sonrası dönemde, doktorunuzun önerdiği talimatlara uyun. Ayak bileğinizi dinlendirin, buz uygulayın ve yara bakımını düzenli olarak yapın. Fizyoterapi, ameliyat sonrası iyileşme sürecinde önemli bir rol oynar.

Tarsal tünel sendromunun tedavisi, bireysel ihtiyaçlara göre uyarlanmalıdır. Doktorunuz, durumunuzu değerlendirerek en uygun tedavi planını belirleyecektir.

Sonuç

Tarsal tünel sendromu, ayak bileği ve ayak tabanında ağrı, uyuşma ve karıncalanmaya neden olabilen bir sinir sıkışması durumudur. Bu yazıda, TTS'nin başlıca risk faktörlerini ayrıntılı olarak inceledik. Travma, mekanik faktörler, tekrarlayan zorlanma, sistemik hastalıklar, kitle etkisi yapan lezyonlar, genetik faktörler, ilaçlar ve gebelik gibi çeşitli faktörler, TTS riskini artırabilir. Bu risk faktörlerini azaltarak ve uygun önlemler alarak, TTS'den korunmak mümkündür. Erken teşhis ve tedavi, kalıcı sinir hasarının önlenmesine ve semptomların hafifletilmesine yardımcı olabilir. Eğer TTS belirtileri yaşıyorsanız, derhal bir sağlık uzmanına başvurarak uygun tedavi planını belirlemeniz önemlidir.