PediatriNörolojiGenetikÇocuk Nörolojisi

Çocukluk Çağı Epilepsileri: Nedenleri, Belirtileri ve Tedavi Yaklaşımları

Epilepsi, beyin hücrelerindeki anormal elektriksel aktivite sonucu tekrarlayan nöbetlerle karakterize kronik bir nörolojik hastalıktır. Her yaşta görülebilmekle birlikte, çocukluk çağı epilepsileri önemli bir sağlık sorununu teşkil eder. Çocukluk çağında görülen epilepsiler, nöbet tipleri, nedenleri ve tedavi yaklaşımları açısından yetişkinlerden farklılık gösterebilir. Bu yazıda, çocukluk çağı epilepsilerinin nedenleri, belirtileri, teşhis yöntemleri ve tedavi yaklaşımları detaylı bir şekilde ele alınacaktır.

Epilepsi Nedir?

Epilepsi, beyindeki sinir hücrelerinin (nöronlar) anormal ve aşırı elektriksel deşarjı sonucu ortaya çıkan, tekrarlayan nöbetlerle karakterize bir hastalıktır. Bu anormal elektriksel aktivite, beyin fonksiyonlarında geçici bozukluklara yol açar ve bu da nöbet olarak adlandırılan belirtilere neden olur. Nöbetler, bilinç kaybı, kasılmalar, duyu değişiklikleri, davranış değişiklikleri veya bunların kombinasyonları şeklinde ortaya çıkabilir.

Epilepsi, bir hastalık değil, bir semptomlar kümesidir. Tek bir nöbet geçirmek epilepsi tanısı koymak için yeterli değildir. Epilepsi tanısı alabilmek için, altta yatan bir neden olmaksızın en az iki provoke edilmemiş nöbetin (ateş, alkol yoksunluğu vb. olmadan) geçirilmesi veya tek bir nöbetin geçirilmesi ve tekrarlama riskinin yüksek olması (örneğin, beyin görüntülemesinde epilepsiye neden olabilecek bir anormalliğin saptanması) gerekmektedir.

Çocukluk Çağı Epilepsileri: Özel Bir Durum

Çocukluk çağı epilepsileri, yetişkin epilepsilerinden farklılıklar gösterir. Çocukların beyinleri hala gelişmekte olduğundan, epilepsi nöbetlerinin etkileri daha farklı olabilir. Ayrıca, çocukluk çağı epilepsilerinin nedenleri, nöbet tipleri ve tedaviye yanıtları da yetişkinlerden farklılık gösterebilir.

Çocukluk çağı epilepsilerinin özel olmasının bazı nedenleri şunlardır:

• Gelişen Beyin: Çocukların beyinleri hala gelişmekte olduğundan, nöbetler beyin gelişimini olumsuz etkileyebilir. Bu durum, öğrenme güçlükleri, davranış sorunları ve bilişsel fonksiyonlarda bozukluklara yol açabilir.
• Nedenlerin Çeşitliliği: Çocukluk çağı epilepsilerinin nedenleri, genetik faktörler, doğum öncesi veya doğum sırası hasarlar, enfeksiyonlar, travmalar ve metabolik bozukluklar gibi çok çeşitli olabilir.
• Nöbet Tiplerinin Farklılığı: Çocuklarda görülen nöbet tipleri, yetişkinlerden farklılık gösterebilir. Örneğin, absans nöbetleri (dalma nöbetleri) veya miyoklonik nöbetler (ani sıçramalar) çocuklarda daha sık görülür.
• Tedaviye Yanıt Farklılığı: Çocuklar, epilepsi ilaçlarına yetişkinlerden farklı yanıt verebilirler. Bazı ilaçlar çocuklar için daha etkili veya daha az yan etkiye sahip olabilir.

Çocukluk Çağı Epilepsilerinin Nedenleri

Çocukluk çağı epilepsilerinin nedenleri oldukça çeşitlidir ve her zaman kesin bir neden bulunamayabilir. Bazı durumlarda epilepsi, genetik bir yatkınlık sonucu ortaya çıkarken, bazı durumlarda ise beyin hasarı veya gelişimsel problemler epilepsiye neden olabilir. Çocukluk çağı epilepsilerinin başlıca nedenleri şunlardır:

Genetik Faktörler

Epilepsi vakalarının bir kısmında genetik faktörler rol oynar. Bazı epilepsi sendromları, belirli genlerdeki mutasyonlarla ilişkilidir. Bu mutasyonlar, beyin hücrelerinin elektriksel aktivitesini düzenleyen proteinlerin yapısını veya fonksiyonunu bozarak epilepsiye neden olabilir. Genetik epilepsiler, ailede epilepsi öyküsü olan bireylerde daha sık görülür.

Genetik faktörlerin rol oynadığı bazı epilepsi sendromları şunlardır:

• Dravet Sendromu: SCN1A genindeki mutasyonlarla ilişkili, erken başlangıçlı, şiddetli bir epilepsi sendromudur.
• Lennox-Gastaut Sendromu: Farklı nedenlere bağlı olabilen, ancak bazı vakalarda genetik mutasyonların rol oynadığı bir epilepsi sendromudur.
• Tuberoskleroz Kompleksi: TSC1 veya TSC2 genlerindeki mutasyonlarla ilişkili, cilt, beyin, böbrekler ve diğer organlarda tümörlerin oluştuğu genetik bir hastalıktır. Epilepsi, bu hastalığın sık görülen bir belirtisidir.
• Angelman Sendromu: UBE3A genindeki mutasyonlarla ilişkili, gelişimsel gerilik, hareket bozuklukları ve epilepsi ile karakterize genetik bir hastalıktır.

Yapısal Beyin Anormallikleri

Doğum öncesi veya doğum sonrası dönemde oluşan yapısal beyin anormallikleri, epilepsiye neden olabilir. Bu anormallikler, beyin gelişimini etkileyerek sinir hücrelerinin normal fonksiyonunu bozabilir ve epilepsi nöbetlerine yol açabilir.

Yapısal beyin anormalliklerine bağlı epilepsi nedenleri şunlardır:

• Kortikal Displaziler: Beyin korteksindeki sinir hücrelerinin anormal yerleşimi veya organizasyonu ile karakterize gelişimsel anormalliklerdir.
• Heterotopiler: Sinir hücrelerinin normalde bulunması gereken yerden farklı bir yerde kümelenmesi durumudur.
• Porencephaly: Beyinde sıvı dolu kistlerin veya boşlukların oluşmasıdır.
• Arteriovenöz Malformasyonlar (AVM): Beyindeki atardamarlar ve toplardamarlar arasındaki anormal bağlantılardır.

Doğum Öncesi ve Doğum Sırası Hasarlar

Gebelik sırasında annenin geçirdiği enfeksiyonlar, toksinlere maruz kalması, yetersiz beslenmesi veya doğum sırasında yaşanan oksijen yetersizliği gibi durumlar, bebeğin beyninde hasara yol açarak epilepsi riskini artırabilir.

Doğum öncesi ve doğum sırası hasarlara bağlı epilepsi nedenleri şunlardır:

• Hipoksik-İskemik Ensefalopati (HIE): Doğum sırasında oksijen yetersizliği nedeniyle beyinde oluşan hasardır.
• İntrakranial Kanama: Beyin içinde kanama olmasıdır.
• Enfeksiyonlar: Gebelik sırasında annenin geçirdiği enfeksiyonlar (örneğin, CMV, toksoplazmozis) bebeğin beynini etkileyebilir.

Enfeksiyonlar

Beyin enfeksiyonları (menenjit, ensefalit) veya diğer sistemik enfeksiyonlar (örneğin, sitomegalovirüs (CMV) enfeksiyonu) beyin hasarına yol açarak epilepsiye neden olabilir. Enfeksiyonlar, beyin dokusunda inflamasyona ve sinir hücrelerinin hasarına neden olabilir.

Enfeksiyonlara bağlı epilepsi nedenleri şunlardır:

• Menenjit: Beyin zarlarının iltihaplanmasıdır.
• Ensefalit: Beyin dokusunun iltihaplanmasıdır.
• Serebral Abse: Beyinde irin dolu bir boşluğun oluşmasıdır.
• Konjenital Enfeksiyonlar: Doğumda mevcut olan enfeksiyonlardır (örneğin, CMV, toksoplazmozis).

Travmatik Beyin Hasarı

Kafa travmaları, özellikle şiddetli olanlar, beyin hasarına yol açarak epilepsi riskini artırabilir. Travmatik beyin hasarı, beyin dokusunda kanama, ödem ve sinir hücrelerinin hasarına neden olabilir.

Travmatik beyin hasarına bağlı epilepsi nedenleri şunlardır:

• Kafa Travmaları: Düşmeler, trafik kazaları, spor yaralanmaları veya diğer nedenlerle oluşan kafa travmaları.

Metabolik Bozukluklar

Bazı metabolik bozukluklar, beyin fonksiyonlarını etkileyerek epilepsiye neden olabilir. Bu bozukluklar, vücudun normal metabolik süreçlerini bozarak beyin hücrelerinin enerji üretimini veya fonksiyonunu etkileyebilir.

Metabolik bozukluklara bağlı epilepsi nedenleri şunlardır:

• Fenilketonüri (PKU): Fenilalanin metabolizmasındaki bir bozukluktur.
• Galaktozemi: Galaktoz metabolizmasındaki bir bozukluktur.
• Mitokondriyal Hastalıklar: Hücrelerin enerji üretimini sağlayan mitokondrilerin fonksiyon bozukluğu ile karakterize hastalıklardır.
• Piridoksin Bağımlı Epilepsi: B6 vitamini (piridoksin) eksikliğine bağlı olarak ortaya çıkan bir epilepsi türüdür.

Bilinmeyen Nedenler (İdiyopatik Epilepsi)

Epilepsi vakalarının önemli bir kısmında, yapılan detaylı araştırmalara rağmen altta yatan bir neden bulunamaz. Bu tür epilepsilere idiyopatik epilepsi denir. İdiyopatik epilepsilerin, genetik yatkınlık veya henüz tanımlanamayan faktörlerin etkisiyle ortaya çıktığı düşünülmektedir.

Çocukluk Çağı Epilepsilerinin Belirtileri

Çocukluk çağı epilepsilerinin belirtileri, nöbet tipine, yaşa ve diğer faktörlere bağlı olarak değişebilir. Nöbetler, ani ve geçici belirtilerdir ve farklı şekillerde ortaya çıkabilirler. Çocuklarda görülen bazı yaygın nöbet tipleri ve belirtileri şunlardır:

Jeneralize Tonik-Klonik Nöbetler (Büyük Nöbetler)

Jeneralize tonik-klonik nöbetler, en bilinen ve en şiddetli nöbet tiplerinden biridir. Bu nöbetler, ani bilinç kaybı, tüm vücutta kasılma (tonik faz) ve ardından ritmik sarsıntılar (klonik faz) ile karakterizedir.

Jeneralize tonik-klonik nöbetlerin belirtileri şunlardır:

• Ani Bilinç Kaybı: Nöbet aniden başlar ve çocuk bilincini kaybeder.
• Tonik Faz: Tüm vücut kasları kasılır, çocuk sertleşir ve yere düşebilir. Bu faz genellikle 10-30 saniye sürer.
• Klonik Faz: Kasılmalar ritmik sarsıntılara dönüşür. Bu faz genellikle 30 saniyeden birkaç dakikaya kadar sürebilir.
• Nöbet Sonrası (Postiktal) Dönem: Nöbetin ardından çocuk yorgun, sersemlemiş ve bilinçsiz olabilir. Bu dönemde baş ağrısı, kas ağrıları veya uyku hali görülebilir.

Absans Nöbetleri (Dalma Nöbetleri)

Absans nöbetleri, çocuklarda sık görülen bir nöbet tipidir. Bu nöbetler, ani bilinç kaybı ile karakterizedir, ancak kasılma veya düşme olmaz. Çocuk, bir an duraksar, boşluğa bakar ve çevresinden kopar.

Absans nöbetlerinin belirtileri şunlardır:

• Ani Bilinç Kaybı: Çocuk aniden bilincini kaybeder ve çevresinden kopar.
• Boş Bakışlar: Çocuk boşluğa bakar, gözleri sabitlenir ve tepki vermez.
• Hafif Hareketler: Dudaklarda veya göz kapaklarında hafif titremeler olabilir.
• Kısa Süre: Nöbetler genellikle kısa sürer (5-10 saniye).
• Hızlı İyileşme: Nöbetin ardından çocuk hızla kendine gelir ve nöbeti hatırlamaz.

Miyoklonik Nöbetler

Miyoklonik nöbetler, ani ve kısa süreli kas sıçramaları ile karakterizedir. Bu sıçramalar, tek bir kas grubunda veya tüm vücutta olabilir.

Miyoklonik nöbetlerin belirtileri şunlardır:

• Ani Kas Sıçramaları: Kaslarda ani ve kısa süreli sıçramalar olur.
• Tekrarlayan Sıçramalar: Sıçramalar tek olabilir veya tekrarlayan seriler halinde görülebilir.
• Bilinç Açıklığı: Genellikle bilinç kaybı olmaz, ancak bazı durumlarda bilinç etkilenebilir.

Atonik Nöbetler (Düşme Nöbetleri)

Atonik nöbetler, ani kas tonusu kaybı ile karakterizedir. Bu nöbetler sırasında çocuk aniden yere düşer.

Atonik nöbetlerin belirtileri şunlardır:

• Ani Kas Tonusu Kaybı: Kaslar aniden gevşer ve çocuk yere düşer.
• Kısa Süre: Nöbetler genellikle kısa sürer (birkaç saniye).
• Yaralanma Riski: Düşme nedeniyle yaralanma riski yüksektir.

Fokal Nöbetler (Parsiyel Nöbetler)

Fokal nöbetler, beynin belirli bir bölgesinde başlayan nöbetlerdir. Bu nöbetlerin belirtileri, nöbetin başladığı beyin bölgesine bağlı olarak değişir.

Fokal nöbetler ikiye ayrılır:

• Fokal Başlangıçlı Bilinç Açık Nöbetler: Bu nöbetler sırasında bilinç etkilenmez. Çocuk, nöbet sırasında olup bitenin farkındadır.
• Fokal Başlangıçlı Bilinç Kapalı Nöbetler: Bu nöbetler sırasında bilinç etkilenir. Çocuk, nöbet sırasında olup biteni hatırlamayabilir.

Fokal nöbetlerin belirtileri şunlardır:

• Motor Belirtiler: Kol veya bacakta kasılmalar, seğirmeler veya güçsüzlük.
• Duyu Belirtileri: Karıncalanma, uyuşma, yanma veya ağrı hissi.
• Otonom Belirtiler: Terleme, kızarma, solukluk, mide bulantısı veya kusma.
• Psikolojik Belirtiler: Korku, anksiyete, déjà vu (daha önce yaşanmışlık hissi) veya halüsinasyonlar.

İnfantil Spazmlar (West Sendromu)

İnfantil spazmlar, bebeklerde görülen özel bir nöbet tipidir. Bu nöbetler, ani ve kısa süreli kas kasılmaları ile karakterizedir. Genellikle uyanıkken veya uykuya dalarken ortaya çıkar.

İnfantil spazmların belirtileri şunlardır:

• Ani Kas Kasılmaları: Başın öne eğilmesi, kolların ve bacakların yukarı doğru çekilmesi veya tüm vücutta kasılmalar.
• Seri Halinde Nöbetler: Nöbetler genellikle seri halinde, yani kısa aralıklarla tekrarlar.
• Gelişim Geriliği: İnfantil spazmlar, genellikle gelişim geriliği ile ilişkilidir.

Çocukluk Çağı Epilepsilerinin Teşhisi

Çocukluk çağı epilepsilerinin teşhisi, detaylı bir tıbbi öykü, fizik muayene ve çeşitli tanısal testlerin sonuçlarına dayanır. Teşhis sürecinde amaç, nöbetlerin tipini belirlemek, epilepsiye neden olabilecek altta yatan bir nedeni tespit etmek ve uygun tedavi planını oluşturmaktır.

Tıbbi Öykü

Tıbbi öykü, teşhis sürecinin en önemli adımlarından biridir. Doktor, çocuğun nöbetlerinin nasıl başladığını, ne kadar sürdüğünü, hangi belirtilerin görüldüğünü, nöbetlerin sıklığını ve nöbetleri tetikleyen faktörleri (örneğin, ateş, uykusuzluk) ayrıntılı olarak sorar. Ayrıca, çocuğun doğum öyküsü, gelişimsel dönüm noktaları, geçirdiği hastalıklar ve kullandığı ilaçlar hakkında bilgi alınır. Ailede epilepsi öyküsü olup olmadığı da önemlidir.

Fizik Muayene

Fizik muayene, çocuğun genel sağlık durumunu değerlendirmek ve epilepsiye neden olabilecek fiziksel anormallikleri veya nörolojik belirtileri tespit etmek için yapılır. Doktor, çocuğun bilinç düzeyini, motor fonksiyonlarını, duyusal fonksiyonlarını, reflekslerini ve koordinasyonunu değerlendirir.

Elektroensefalografi (EEG)

Elektroensefalografi (EEG), beyin aktivitesini ölçen bir testtir. EEG sırasında, kafa derisine yerleştirilen elektrotlar aracılığıyla beyindeki elektriksel aktivite kaydedilir. EEG, epilepsi tanısı koymak, nöbet tipini belirlemek ve epilepsiye neden olabilecek beyin anormalliklerini tespit etmek için kullanılır. EEG, uyanıkken ve uyku sırasında yapılabilir. Bazı durumlarda, nöbetleri tetiklemek için hiperventilasyon (hızlı nefes alıp verme) veya fotik stimülasyon (ışık uyarıları) uygulanabilir.

Görüntüleme Yöntemleri

Beyin görüntüleme yöntemleri, epilepsiye neden olabilecek yapısal beyin anormalliklerini tespit etmek için kullanılır. En sık kullanılan görüntüleme yöntemleri manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve bilgisayarlı tomografi (BT)'dir.

• Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG): MRG, beyin dokusunun detaylı görüntülerini sağlar. MRG, kortikal displaziler, heterotopiler, tümörler, vasküler malformasyonlar ve diğer yapısal anormallikleri tespit etmek için kullanılır.
• Bilgisayarlı Tomografi (BT): BT, MRG kadar detaylı olmasa da, hızlı bir şekilde beyin görüntüleri elde etmek için kullanılabilir. BT, kanama, tümörler ve diğer büyük yapısal anormallikleri tespit etmek için kullanılır.

Kan Testleri

Kan testleri, epilepsiye neden olabilecek metabolik bozuklukları veya enfeksiyonları tespit etmek için kullanılır. Kan testleri, kan şekeri düzeyini, elektrolit düzeylerini, karaciğer fonksiyon testlerini, böbrek fonksiyon testlerini ve enfeksiyon belirteçlerini içerir.

Genetik Testler

Genetik testler, epilepsiye neden olabilecek genetik mutasyonları tespit etmek için kullanılır. Genetik testler, özellikle ailede epilepsi öyküsü olan veya belirli epilepsi sendromlarından şüphelenilen çocuklarda faydalıdır.

Lomber Ponksiyon (Bel Suyu Alma)

Lomber ponksiyon, beyin omurilik sıvısını (BOS) incelemek için kullanılan bir yöntemdir. Lomber ponksiyon, menenjit veya ensefalit gibi enfeksiyonlardan şüphelenildiğinde veya epilepsiye neden olabilecek diğer inflamatuvar durumları araştırmak için yapılır.

Çocukluk Çağı Epilepsilerinin Tedavi Yaklaşımları

Çocukluk çağı epilepsilerinin tedavisi, nöbetleri kontrol altına almak, nöbetlerin sıklığını ve şiddetini azaltmak ve çocuğun yaşam kalitesini iyileştirmek amacını taşır. Tedavi yaklaşımları, nöbet tipine, epilepsi nedenine, çocuğun yaşına ve diğer faktörlere bağlı olarak değişir. Çocukluk çağı epilepsilerinin başlıca tedavi yaklaşımları şunlardır:

Antiepileptik İlaçlar (AEİ'ler)

Antiepileptik ilaçlar (AEİ'ler), epilepsi tedavisinin temelini oluşturur. AEİ'ler, beyin hücrelerinin elektriksel aktivitesini düzenleyerek nöbetlerin oluşmasını engeller veya sıklığını azaltır. Birçok farklı AEİ mevcuttur ve doktor, çocuğun nöbet tipine, yaşına, genel sağlık durumuna ve diğer faktörlere göre en uygun ilacı veya ilaç kombinasyonunu seçer.

AEİ'lerin kullanımı sırasında dikkat edilmesi gerekenler:

• İlaç Seçimi: Doktor, çocuğun nöbet tipine en uygun AEİ'yi seçer. Bazı AEİ'ler, belirli nöbet tiplerinde daha etkilidir.
• Doz Ayarlaması: İlacın dozu, çocuğun yaşına, kilosuna ve nöbet kontrolüne göre ayarlanır. Doz, kademeli olarak artırılır veya azaltılır.
• Yan Etkiler: AEİ'lerin yan etkileri olabilir. En sık görülen yan etkiler arasında uyku hali, baş dönmesi, mide bulantısı ve iştah kaybı yer alır. Yan etkiler hakkında doktorla konuşmak ve gerektiğinde ilaç değişikliği yapmak önemlidir.
• İlaç Takibi: AEİ'lerin kan düzeyleri düzenli olarak takip edilebilir. Bu, ilacın doğru dozda olup olmadığını ve toksik düzeylere ulaşıp ulaşmadığını kontrol etmek için yapılır.
• İlaç Kesilmesi: Nöbetler uzun süre kontrol altında tutulduktan sonra, doktor ilacın kademeli olarak kesilmesini önerebilir. İlaç kesilmesi, doktor kontrolünde yapılmalıdır.

Sık kullanılan AEİ'ler şunlardır:

• Karbamazepin: Fokal ve jeneralize tonik-klonik nöbetlerin tedavisinde kullanılır.
• Valproik Asit: Birçok farklı nöbet tipinin tedavisinde kullanılır.
• Fenitoin: Fokal ve jeneralize tonik-klonik nöbetlerin tedavisinde kullanılır.
• Lamotrijin: Fokal ve jeneralize nöbetlerin tedavisinde kullanılır.
• Levetirasetam: Fokal ve jeneralize nöbetlerin tedavisinde kullanılır.
• Etosüksimid: Absans nöbetlerinin tedavisinde kullanılır.
• Klonazepam: Miyoklonik ve atonik nöbetlerin tedavisinde kullanılır.
• Topiramat: Fokal ve jeneralize nöbetlerin tedavisinde kullanılır.

Ketojenik Diyet

Ketojenik diyet, yüksek yağ, düşük karbonhidrat ve yeterli protein içeren özel bir diyet türüdür. Ketojenik diyet, vücudun enerji kaynağı olarak glikoz yerine ketonları kullanmasını sağlar. Ketojenik diyet, bazı epilepsi türlerinde, özellikle ilaçlara dirençli olanlarda nöbet kontrolünü iyileştirebilir.

Ketojenik diyetin uygulanması:

• Uzman Takibi: Ketojenik diyet, bir diyetisyen ve doktor gözetiminde uygulanmalıdır.
• Diyet Planı: Diyetisyen, çocuğun yaşına, kilosuna ve enerji ihtiyacına göre özel bir diyet planı oluşturur.
• Besin Takviyeleri: Ketojenik diyet, bazı besin eksikliklerine yol açabilir. Bu nedenle, vitamin ve mineral takviyeleri gerekebilir.
• Yan Etkiler: Ketojenik diyetin yan etkileri arasında kabızlık, kusma, böbrek taşı ve büyüme geriliği yer alabilir.

Vagus Sinir Stimülasyonu (VNS)

Vagus sinir stimülasyonu (VNS), vagus sinirine elektrik akımı göndererek nöbetleri kontrol altına almaya yardımcı olan bir tedavi yöntemidir. VNS, ilaçlara dirençli epilepsisi olan ve cerrahiye uygun olmayan çocuklarda kullanılabilir.

VNS'nin uygulanması:

• Cerrahi İşlem: VNS cihazı, cerrahi bir işlemle göğse yerleştirilir. Elektrotlar, vagus sinirine bağlanır.
• Programlama: Cihaz, doktor tarafından programlanır. Cihaz, belirli aralıklarla vagus sinirine elektrik akımı gönderir.
• Yan Etkiler: VNS'nin yan etkileri arasında ses kısıklığı, öksürük ve boğaz ağrısı yer alabilir.

Cerrahi

Epilepsi cerrahisi, epilepsiye neden olan beyin bölgesini çıkarmak veya beyin bölgeleri arasındaki anormal elektriksel yayılımı engellemek için yapılan bir tedavi yöntemidir. Epilepsi cerrahisi, ilaçlara dirençli ve belirli bir beyin bölgesinde başlayan nöbetleri olan çocuklarda düşünülebilir.

Epilepsi cerrahisi türleri:

• Rezeksiyonel Cerrahi: Epilepsiye neden olan beyin bölgesinin çıkarılmasıdır.
• Corpus Callosotomy: Beynin iki yarımküresini birbirine bağlayan corpus callosum'un kesilmesidir. Bu, nöbetlerin bir yarımküreden diğerine yayılmasını engeller.
• Hemisferektomi: Beynin bir yarımküresinin çıkarılmasıdır. Bu, şiddetli ve tek taraflı nöbetleri olan çocuklarda düşünülebilir.

Nöbet Anında Yapılması Gerekenler

Çocuğunuz nöbet geçirirken, aşağıdaki adımları izleyerek ona yardımcı olabilirsiniz:

• Sakin Olun: Sakin kalmak ve çocuğunuza güven vermek önemlidir.
• Güvenliği Sağlayın: Çocuğunuzu sert veya keskin nesnelerden uzaklaştırın.
• Yana Çevirin: Çocuğunuzu yan yatırın. Bu, kusmuk veya tükürüğün solunum yolunu tıkamasını önler.
• Başını Koruyun: Çocuğunuzun başını yumuşak bir şeyle destekleyin.
• Ağzına Bir Şey Koymayın: Çocuğunuzun ağzına herhangi bir şey koymayın. Bu, dişlerine veya çenesine zarar verebilir.
• Nöbeti İzleyin: Nöbetin ne kadar sürdüğünü, hangi belirtilerin görüldüğünü ve nöbeti tetikleyen faktörleri not edin.
• Acil Durum: Nöbet 5 dakikadan uzun sürerse, çocuğunuz yaralanırsa, nefes almakta zorlanırsa veya nöbetler tekrarlarsa, derhal tıbbi yardım alın.

Epilepsi ile Yaşamak: Çocuklar ve Aileler İçin Destek

Epilepsi tanısı, çocuklar ve aileleri için zorlayıcı olabilir. Ancak, doğru tedavi ve destekle, epilepsi ile yaşamak mümkündür. Epilepsili çocukların ve ailelerinin ihtiyaç duyabileceği bazı destekler şunlardır:

• Tıbbi Destek: Doktor, hemşire ve diğer sağlık profesyonelleri, çocuğun tıbbi ihtiyaçlarını karşılamak ve tedavi planını yönetmek için önemlidir.
• Psikolojik Destek: Psikolog veya psikiyatrist, çocuğun ve ailenin epilepsi ile başa çıkmasına yardımcı olabilir. Psikolojik destek, anksiyete, depresyon ve diğer duygusal sorunları ele almak için faydalıdır.
• Eğitimsel Destek: Öğretmenler ve okul personeli, çocuğun eğitimsel ihtiyaçlarını karşılamak için önemlidir. Epilepsili çocuklar, öğrenme güçlükleri veya dikkat eksikliği gibi sorunlar yaşayabilirler.
• Sosyal Destek: Aile, arkadaşlar ve diğer epilepsili aileler, sosyal destek sağlayabilir. Destek grupları, deneyimlerin paylaşılması ve bilgi alışverişi için faydalıdır.

Sonuç

Çocukluk çağı epilepsileri, farklı nedenlere, nöbet tiplerine ve tedavi yaklaşımlarına sahip karmaşık bir gruptur. Erken teşhis ve uygun tedavi, nöbet kontrolünü iyileştirmek, komplikasyonları önlemek ve çocuğun yaşam kalitesini artırmak için önemlidir. Epilepsili çocukların ve ailelerinin ihtiyaç duyabileceği tıbbi, psikolojik, eğitimsel ve sosyal destekleri sağlamak, onların daha sağlıklı ve mutlu bir yaşam sürmelerine yardımcı olabilir.