12 10 2025
Düztabanlık, ayak tabanının normalde olması gereken kavisinin olmaması veya azalması durumudur. Bu durum, bazı kişilerde herhangi bir soruna yol açmazken, bazılarında ağrı, yorgunluk ve diğer rahatsızlıklara neden olabilir. Düztabanlık teşhisi, bir uzman tarafından fiziksel muayene ve gerekirse görüntüleme yöntemleri ile konulabilir. Bu yazıda, düztabanlık teşhisinin nasıl yapıldığına dair kapsamlı bilgiler sunulmaktadır.
Düztabanlık, ayağın iç kenarındaki kavisin çökmesi veya düzleşmesi durumudur. Normal bir ayakta, ayak iç kenarında bir kavis bulunur ve bu kavis, vücut ağırlığını dengeli bir şekilde dağıtır ve yürüme sırasında şok emici görevi görür. Düztabanlıkta ise bu kavis yoktur veya çok azdır, bu da vücut ağırlığının ayak tabanına daha fazla yüklenmesine neden olur. Bu durum, ayak, ayak bileği, diz, kalça ve hatta belde ağrıya yol açabilir.
Düztabanlığın birçok farklı nedeni olabilir. Bunlardan bazıları şunlardır:
Düztabanlık her zaman belirti vermeyebilir. Bazı kişilerde herhangi bir rahatsızlık olmazken, bazılarında aşağıdaki belirtiler görülebilir:
Düztabanlık teşhisi genellikle bir ortopedi uzmanı, fizik tedavi uzmanı veya podolog tarafından yapılır. Teşhis süreci, hastanın tıbbi öyküsünün alınması, fiziksel muayene ve gerekirse görüntüleme yöntemlerinin kullanılmasını içerir.
Doktor, öncelikle hastanın tıbbi öyküsünü alır. Bu aşamada aşağıdaki sorular sorulabilir:
Fiziksel muayene, düztabanlık teşhisinde önemli bir rol oynar. Doktor, hastanın ayakta ve oturur pozisyonda ayaklarını inceleyerek aşağıdaki değerlendirmeleri yapar:
Doktor, hastanın ayakta dururken ve otururken ayak kavisini gözlemler. Normal bir ayakta, ayak iç kenarında belirgin bir kavis bulunurken, düztabanlıkta bu kavis yoktur veya çok azdır. Doktor, ayrıca hastanın parmak ucunda yükselmesini isteyerek kavisin oluşup oluşmadığını da kontrol eder. Eğer parmak ucunda yükselince kavis oluşuyorsa, bu esnek düztabanlık olarak adlandırılır ve genellikle tedaviye daha iyi yanıt verir.
Doktor, ayak ve ayak bileği eklemlerinin hareket aralığını değerlendirir. Bu, ayak bileğinin yukarı, aşağı, içe ve dışa doğru hareket ettirilerek yapılır. Hareket aralığındaki kısıtlamalar, düztabanlığın nedenini ve şiddetini belirlemede yardımcı olabilir.
Doktor, ayak ve ayak bileği bölgesindeki kemik, kas ve bağ dokularını elle muayene ederek hassasiyet, şişlik veya anormallikler olup olmadığını kontrol eder. Özellikle tibial posterior tendonunun (ayak bileğinin iç kısmında bulunan önemli bir tendon) hassasiyeti, düztabanlıkla ilişkili olabilir.
Ayak izi testi, ayak tabanının yere temas eden alanını değerlendirmek için basit bir yöntemdir. Bu test için, hastanın ayakları ıslatılır ve daha sonra bir kağıt veya koyu renkli bir zemine basması istenir. Oluşan ayak izi incelenerek ayak kavisinin durumu hakkında bilgi edinilir. Normal bir ayakta, ayak izinin orta kısmında bir boşluk bulunurken, düztabanlıkta ayak izi neredeyse tamamen doludur.
Jack testi, hastanın ayak başparmağı yukarı doğru çekildiğinde ayak kavisinin oluşup oluşmadığını değerlendirmek için yapılan bir testtir. Eğer ayak başparmağı yukarı çekildiğinde kavis oluşuyorsa, bu esnek düztabanlık lehine bir bulgudur.
Doktor, hastanın kullandığı ayakkabıları inceleyerek aşınma paternlerini değerlendirebilir. Düztabanlıkta, ayakkabıların tabanının iç kısmının daha hızlı aşındığı görülebilir.
Doktor, hastanın duruşunu ve yürüyüşünü gözlemleyerek vücut ağırlığının nasıl dağıldığını ve yürüme mekaniğinin nasıl etkilendiğini değerlendirir. Düztabanlık, yürüme sırasında ayakların içe doğru dönmesine (pronasyon) neden olabilir.
Fiziksel muayene ile elde edilen bilgiler yeterli değilse veya düztabanlığın altında yatan nedenin belirlenmesi gerekiyorsa, doktor görüntüleme yöntemlerine başvurabilir.
Röntgen, kemiklerin yapısını ve pozisyonunu değerlendirmek için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. Düztabanlıkta, röntgen filmleri ayak kemiklerinin dizilişini ve kavisin yüksekliğini göstererek düztabanlığın derecesini belirlemede yardımcı olabilir. Ayrıca, kemiklerdeki olası kırık, çıkık veya artrit gibi durumları da tespit edebilir.
BT, röntgenden daha detaylı görüntüler elde etmek için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. BT, karmaşık ayak deformitelerinin değerlendirilmesinde veya kemiklerdeki ince kırıkların tespitinde kullanılabilir.
MRG, yumuşak dokuların (kaslar, tendonlar, bağlar) ve kemiklerin detaylı görüntülerini elde etmek için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. MRG, tibial posterior tendon yırtığı, bağ yaralanmaları veya kemik iliği ödemi gibi düztabanlıkla ilişkili olabilecek durumları tespit etmede oldukça faydalıdır.
Ultrason, ses dalgaları kullanarak yumuşak dokuların görüntülerini elde etmek için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. Ultrason, tendonların ve bağların değerlendirilmesinde, özellikle de tibial posterior tendonun incelenmesinde kullanılabilir. Ucuz ve hızlı bir yöntem olması avantaj sağlasa da, MRG kadar detaylı bilgi sağlamaz.
Bazı durumlarda, doktor düztabanlığın nedenini belirlemek için ek testler isteyebilir.
Sinir iletim çalışmaları, sinirlerin elektriksel aktivitesini ölçerek sinir hasarını tespit etmek için kullanılır. Eğer düztabanlık, sinir sistemi hastalığından kaynaklanıyorsa, bu testler tanıda yardımcı olabilir.
Eğer düztabanlığın nedeni romatoid artrit gibi inflamatuar bir hastalık ise, kan testleri (sedimantasyon hızı, C-reaktif protein vb.) iltihap düzeyini belirlemede yardımcı olabilir.
Düztabanlık tedavisi, belirtilerin şiddetine, düztabanlığın nedenine ve hastanın genel sağlık durumuna göre belirlenir. Tedavi yöntemleri, konservatif (cerrahi olmayan) ve cerrahi olmak üzere iki ana başlık altında incelenebilir.
Konservatif tedavi yöntemleri, genellikle belirtileri hafifletmek ve ayak fonksiyonunu iyileştirmek için kullanılır. Bu yöntemler şunları içerir:
Destekleyici ve uygun ayakkabı seçimi, düztabanlık belirtilerini azaltmada önemli bir rol oynar. Ayakkabıların aşağıdaki özelliklere sahip olması önemlidir:
Ortezler, ayak kavisini desteklemek ve vücut ağırlığını daha dengeli bir şekilde dağıtmak için ayakkabı içine yerleştirilen özel tabanlıklardır. Ortezler, kişiye özel olarak hazırlanabileceği gibi, hazır olarak da satın alınabilir. İki tür ortez vardır:
Fizik tedavi, ayak ve bacak kaslarını güçlendirmek, esnekliği artırmak ve yürüme mekaniğini düzeltmek için uygulanan egzersizleri içerir. Fizyoterapist, hastaya özel bir egzersiz programı hazırlayarak düztabanlık belirtilerini azaltmaya yardımcı olabilir.
Fizik tedavide kullanılan bazı egzersizler şunlardır:
Ağrı kesiciler, düztabanlıkla ilişkili ağrıyı hafifletmek için kullanılabilir. Nonsteroidal antiinflamatuar ilaçlar (NSAID'ler) (ibuprofen, naproksen gibi) ağrıyı ve iltihabı azaltmaya yardımcı olabilir. Ancak, ağrı kesicilerin uzun süreli kullanımı yan etkilere neden olabileceği için doktor kontrolünde kullanılması önemlidir.
Eğer düztabanlık aşırı kilodan kaynaklanıyorsa, kilo vermek ayak tabanına binen yükü azaltarak belirtileri hafifletebilir.
Ağrıyı tetikleyen aktivitelerden kaçınmak veya aktivitelerin süresini ve yoğunluğunu azaltmak, düztabanlık belirtilerini hafifletmeye yardımcı olabilir. Ayakları dinlendirmek ve yüksek etkili aktiviteler yerine düşük etkili aktiviteler (yüzme, bisiklet sürme gibi) yapmak önemlidir.
Ağrı ve şişliği azaltmak için ayak bölgesine buz uygulaması yapılabilir. Buz, bir havluya sarılarak 15-20 dakika boyunca uygulanmalıdır.
Konservatif tedavi yöntemleri ile sonuç alınamazsa veya düztabanlığın altında yatan ciddi bir yapısal sorun varsa, cerrahi tedavi düşünülebilir. Cerrahi tedavi yöntemleri, düztabanlığın nedenine ve şiddetine göre değişir.
Cerrahi tedavide kullanılan bazı yöntemler şunlardır:
Tendon transferi, zayıflamış veya hasar görmüş bir tendonu, başka bir tendondan alınan bir parça ile güçlendirme işlemidir. Düztabanlıkta, tibial posterior tendonunun yetersizliği durumunda tendon transferi yapılabilir.
Osteotomi, ayak kemiklerinin kesilerek yeniden şekillendirilmesi işlemidir. Düztabanlıkta, kemiklerin dizilişini düzelterek ayak kavisini oluşturmaya yardımcı olabilir.
Artrodez, iki veya daha fazla kemiği birleştirerek eklemi sabitleme işlemidir. Düztabanlıkta, ağrılı ve instabil eklemleri sabitlemek için kullanılabilir. Ancak, eklem hareketinin kısıtlanmasına neden olduğu için genellikle son çare olarak düşünülür.
Plantar fasiotomi, plantar fasya adı verilen ayak tabanındaki kalın bağ dokusunun kesilmesi işlemidir. Düztabanlıkla birlikte plantar fasiit de varsa, bu işlem ağrıyı azaltmaya yardımcı olabilir.
Topuk kemiğinin (kalkaneus) uzatılması işlemidir. Bu işlem, ayak kavisini yeniden oluşturmaya ve ayak bileği üzerindeki baskıyı azaltmaya yardımcı olabilir.
Düztabanlığın bazı nedenleri (genetik yatkınlık gibi) önlenemez olsa da, bazı önlemler alarak düztabanlık riskini azaltmak veya belirtilerini hafifletmek mümkündür:
Düztabanlık, ayak tabanının normal kavisinin olmaması veya azalması durumudur. Teşhisi, tıbbi öykü, fiziksel muayene ve gerekirse görüntüleme yöntemleri ile konulur. Tedavisi, belirtilerin şiddetine ve düztabanlığın nedenine göre değişir. Konservatif tedavi yöntemleri genellikle ilk tercih olup, cerrahi tedavi ise daha ciddi durumlarda düşünülebilir. Düztabanlıktan korunmak için uygun ayakkabı seçimi, ayak kaslarını güçlendirme egzersizleri ve sağlıklı kilo önemlidir. Eğer düztabanlık belirtileri yaşıyorsanız, bir uzmana danışarak uygun tedavi yöntemlerini öğrenmeniz önemlidir.
Endoskopi Nasıl Yapılır?
06 11 2025 Devamını oku »
Kan Kanseri Ve İlik Kanseri Aynı şey mi?
06 11 2025 Devamını oku »
Endoskopi İşlemi İçin Hangi Doktora Gidilmelidir?
06 11 2025 Devamını oku »
Endoskopi Riskli Bir İşlem midir?
06 11 2025 Devamını oku »
İlik kanserinin son evresinde neler olur?
06 11 2025 Devamını oku »
İlik kanseri kaç yaşında olur?
06 11 2025 Devamını oku »
Endoskopi Çeşitleri Nelerdir?
06 11 2025 Devamını oku »
Kemik İliği Kanseri Kanda Çıkar Mı?
06 11 2025 Devamını oku »
Kemik İliği Kanseri Nasıl Belli Olur?
06 11 2025 Devamını oku »