Enfeksiyon HastalıklarıAnesteziyoloji ve ReanimasyonGöğüs Hastalıklarıİç Hastalıkları (Dahiliye)

Genel Yoğun Bakım Ünitelerinde Sık Karşılaşılan Enfeksiyonlar ve Korunma Yolları

Yoğun bakım üniteleri (YBÜ), kritik durumdaki hastaların yaşamlarını sürdürmek ve iyileşmelerini sağlamak amacıyla özel olarak tasarlanmış ve donatılmış alanlardır. Ancak, YBÜ'ler aynı zamanda hastaların bağışıklık sistemlerinin zayıflaması, invaziv prosedürlerin sık uygulanması ve antimikrobiyal ilaçlara maruz kalma gibi nedenlerle enfeksiyon riski açısından yüksek riskli ortamlardır. YBÜ enfeksiyonları, hastaların morbiditesini, mortalitesini ve hastanede kalış sürelerini önemli ölçüde artırabilir. Bu nedenle, YBÜ'lerde enfeksiyonların önlenmesi ve kontrolü, hasta güvenliği ve sağlık hizmeti kalitesi açısından büyük önem taşır.

Giriş

Bu blog yazısında, genel yoğun bakım ünitelerinde sık karşılaşılan enfeksiyonlar, bu enfeksiyonların nedenleri, risk faktörleri, tanı yöntemleri, tedavi yaklaşımları ve en önemlisi, enfeksiyonların önlenmesine yönelik stratejiler ayrıntılı olarak ele alınacaktır. Amaç, sağlık profesyonellerini ve ilgili herkesi bu konuda bilgilendirmek ve YBÜ'lerde enfeksiyon kontrolü uygulamalarının iyileştirilmesine katkıda bulunmaktır.

YBÜ Enfeksiyonlarının Önemi

Yoğun bakım ünitelerinde gelişen enfeksiyonlar, hastaların iyileşme süreçlerini olumsuz etkiler, hastanede kalış sürelerini uzatır, tedavi maliyetlerini artırır ve en önemlisi, mortalite oranlarını yükseltir. YBÜ enfeksiyonları, hastaların genel sağlık durumlarını daha da kötüleştirerek, altta yatan hastalıklarının seyrini zorlaştırabilir. Ayrıca, YBÜ enfeksiyonları, antimikrobiyal direncin yayılmasına katkıda bulunarak, gelecekteki tedavi seçeneklerini sınırlayabilir.

YBÜ enfeksiyonlarının ekonomik yükü de oldukça önemlidir. Uzayan hastanede kalış süreleri, ek tanı testleri, daha geniş spektrumlu antimikrobiyal ilaçların kullanımı ve yoğun bakım kaynaklarının daha fazla tüketimi, sağlık sistemleri üzerinde önemli bir mali baskı oluşturur. Bu nedenle, YBÜ enfeksiyonlarının önlenmesi, hem hasta sonuçlarını iyileştirmek hem de sağlık hizmetlerinin maliyet etkinliğini artırmak açısından kritik bir öneme sahiptir.

YBÜ'lerde Sık Görülen Enfeksiyon Türleri

Yoğun bakım ünitelerinde çeşitli enfeksiyon türleri görülebilir. Bunlar arasında en sık karşılaşılanlar şunlardır:

• Kateter İlişkili Kan Dolaşımı Enfeksiyonları (KİDKE)
• Ventilatör İlişkili Pnömoni (VİP)
• Kateter İlişkili Üriner Sistem Enfeksiyonları (KİÜSE)
• Cerrahi Alan Enfeksiyonları (CAE)
• Clostridium difficile Enfeksiyonu (CDI)

Kateter İlişkili Kan Dolaşımı Enfeksiyonları (KİDKE)

Kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonları (KİDKE), santral venöz kateterlerin (SVK) kullanımıyla ilişkili olarak gelişen enfeksiyonlardır. SVK'ler, YBÜ hastalarında sıvı tedavisi, ilaç uygulaması, hemodiyaliz ve hemodinamik izleme gibi amaçlarla sıklıkla kullanılır. Ancak, SVK'ler aynı zamanda mikroorganizmaların kan dolaşımına girmesi için bir giriş yolu sağlayarak KİDKE riskini artırır.

KİDKE'nin Nedenleri ve Risk Faktörleri

KİDKE'nin en sık görülen nedenleri şunlardır:

• Kateterin takılması sırasında steril olmayan tekniklerin kullanılması
• Kateterin uzun süre yerinde kalması
• Kateter bakımının yetersiz yapılması
• Kateterin kontamine sıvılarla yıkanması
• Hastanın bağışıklık sisteminin zayıf olması
• Hastanın altta yatan ciddi bir hastalığının olması

KİDKE riskini artıran faktörler şunlardır:

• SVK'nin femoral vene yerleştirilmesi
• Çok lümenli kateterlerin kullanılması
• Total parenteral nütrisyon (TPN) uygulanması
• Kemoterapi veya immünosüpresan ilaç kullanımı
• Nötropeni
• Yanıklar
• Travma

KİDKE'nin Tanısı

KİDKE tanısı, klinik belirtiler, kan kültürü sonuçları ve kateter kültürü sonuçlarına dayanır. KİDKE'nin klinik belirtileri arasında ateş, titreme, hipotansiyon, taşikardi ve kateter giriş yerinde kızarıklık, şişlik veya hassasiyet yer alır. Kan kültürlerinde aynı mikroorganizmanın birden fazla kez üremesi, KİDKE tanısını destekler. Kateter kültürü, kateterin ucundan alınan örneğin laboratuvar ortamında incelenmesiyle yapılır. Kateter kültüründe üreme olması, KİDKE tanısını doğrular.

KİDKE'nin Tedavisi

KİDKE tedavisi, kateterin çıkarılması ve uygun antimikrobiyal ilaçların uygulanmasını içerir. Kateterin mümkün olan en kısa sürede çıkarılması, enfeksiyonun kontrol altına alınmasına yardımcı olur. Antimikrobiyal ilaç seçimi, kan kültürü ve kateter kültürü sonuçlarına göre belirlenir. Genellikle, geniş spektrumlu antimikrobiyal ilaçlarla tedaviye başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra, mikroorganizmaya duyarlı ilaçlara geçilir. Tedavi süresi, enfeksiyonun şiddetine ve hastanın genel sağlık durumuna göre değişir.

KİDKE'den Korunma Yolları

KİDKE'den korunmak için alınabilecek önlemler şunlardır:

• SVK takılması sırasında steril eldiven, steril önlük, maske ve bone gibi tam bariyer önlemlerinin kullanılması
• SVK takılacak bölgenin %2 klorheksidin glukonat ile temizlenmesi
• SVK'nin femoral vene yerleştirilmesinden kaçınılması
• Mümkünse tek lümenli kateterlerin kullanılması
• Kateter pansumanının düzenli olarak yapılması ve pansuman malzemelerinin steril tutulması
• Kateter giriş yerinin günlük olarak kontrol edilmesi ve enfeksiyon belirtileri açısından değerlendirilmesi
• Kateterin gereksiz yere yerinde bırakılmaması ve mümkün olan en kısa sürede çıkarılması
• Kateterin kontamine sıvılarla yıkanmasından kaçınılması
• Sağlık personelinin el hijyenine dikkat etmesi
• Kateter takma ve bakım prosedürleri konusunda eğitimli personel tarafından yapılması

Ventilatör İlişkili Pnömoni (VİP)

Ventilatör ilişkili pnömoni (VİP), mekanik ventilasyon desteği alan hastalarda ventilasyonun başlamasından 48 saat sonra gelişen pnömonidir. VİP, YBÜ'lerde en sık görülen enfeksiyonlardan biridir ve hastaların morbiditesini, mortalitesini ve hastanede kalış sürelerini önemli ölçüde artırır.

VİP'in Nedenleri ve Risk Faktörleri

VİP'in en sık görülen nedenleri şunlardır:

• Orofarinks ve trakea kolonizasyonu
• Gastrik aspirasyon
• Kontamine solunum cihazları
• Endotrakeal tüpün yerleştirilmesi ve bakımı sırasında steril olmayan tekniklerin kullanılması
• Hastanın bağışıklık sisteminin zayıf olması
• Hastanın altta yatan ciddi bir hastalığının olması

VİP riskini artıran faktörler şunlardır:

• Uzun süreli mekanik ventilasyon
• Reentübasyon
• Sedasyon
• Nöromüsküler blokaj
• Supin pozisyonda yatış
• Nazogastrik tüp uygulaması
• Stres ülseri profilaksisi için H2 reseptör blokerleri veya proton pompa inhibitörleri (PPI) kullanımı
• Antibiyotik kullanımı
• Yaşlılık
• Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH)
• Akut solunum yetmezliği sendromu (ARDS)

VİP'in Tanısı

VİP tanısı, klinik belirtiler, radyolojik bulgular ve solunum yolu sekresyonlarının mikrobiyolojik incelemesi sonuçlarına dayanır. VİP'in klinik belirtileri arasında ateş, lökositoz, pürülan trakeal aspirat, oksijenasyonun bozulması ve yeni veya ilerleyen akciğer infiltratları yer alır. Akciğer grafisi veya bilgisayarlı tomografi (BT) taramasında yeni veya ilerleyen akciğer infiltratlarının görülmesi, VİP tanısını destekler. Solunum yolu sekresyonlarının mikrobiyolojik incelemesi, bronkoalveolar lavaj (BAL) veya trakeal aspirat örneklerinin laboratuvar ortamında incelenmesiyle yapılır. Solunum yolu sekresyonlarında potansiyel patojenlerin üremesi, VİP tanısını doğrular.

VİP'in Tedavisi

VİP tedavisi, uygun antimikrobiyal ilaçların uygulanmasını ve mekanik ventilasyon desteğinin optimize edilmesini içerir. Antimikrobiyal ilaç seçimi, solunum yolu sekresyonlarının mikrobiyolojik incelemesi sonuçlarına göre belirlenir. Genellikle, geniş spektrumlu antimikrobiyal ilaçlarla tedaviye başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra, mikroorganizmaya duyarlı ilaçlara geçilir. Tedavi süresi, enfeksiyonun şiddetine ve hastanın genel sağlık durumuna göre değişir. Mekanik ventilasyon desteğinin optimize edilmesi, tidal volümün ve pozitif ekspirasyon sonu basıncının (PEEP) ayarlanmasını, hastanın pozisyonunun değiştirilmesini ve bronkodilatörlerin kullanılmasını içerir.

VİP'den Korunma Yolları

VİP'den korunmak için alınabilecek önlemler şunlardır:

• El hijyenine dikkat edilmesi
• Endotrakeal tüpün yerleştirilmesi ve bakımı sırasında steril tekniklerin kullanılması
• Orofarinks ve trakea kolonizasyonunu azaltmak için klorheksidinli ağız bakımı yapılması
• Gastrik aspirasyonu önlemek için baş yukarı pozisyonda yatış (30-45 derece)
• Subglottik sekresyonların düzenli olarak aspire edilmesi
• Nazogastrik tüp kullanımından kaçınılması ve mümkünse orogastrik tüpün tercih edilmesi
• Stres ülseri profilaksisi için sukralfat gibi alternatif ilaçların kullanılması veya PPI kullanımının sınırlandırılması
• Sedasyonun mümkün olduğunca azaltılması ve sedasyon tatillerinin uygulanması
• Nöromüsküler blokajın gereksiz yere kullanılmasından kaçınılması
• Solunum cihazlarının düzenli olarak temizlenmesi ve dezenfekte edilmesi
• Ventilatör devrelerinin rutin olarak değiştirilmesinden kaçınılması ve sadece kirlendiğinde veya arızalandığında değiştirilmesi
• Hastaların erken dönemde mekanik ventilasyondan ayrılması

Kateter İlişkili Üriner Sistem Enfeksiyonları (KİÜSE)

Kateter ilişkili üriner sistem enfeksiyonları (KİÜSE), üriner kateterlerin kullanımıyla ilişkili olarak gelişen enfeksiyonlardır. Üriner kateterler, YBÜ hastalarında idrar retansiyonu, üriner inkontinans, mesane fonksiyon bozukluğu ve idrar takibi gibi amaçlarla sıklıkla kullanılır. Ancak, üriner kateterler aynı zamanda mikroorganizmaların üriner sisteme girmesi için bir giriş yolu sağlayarak KİÜSE riskini artırır.

KİÜSE'nin Nedenleri ve Risk Faktörleri

KİÜSE'nin en sık görülen nedenleri şunlardır:

• Kateterin takılması sırasında steril olmayan tekniklerin kullanılması
• Kateterin uzun süre yerinde kalması
• Kateter bakımının yetersiz yapılması
• Kapalı drenaj sisteminin bozulması
• Hastanın bağışıklık sisteminin zayıf olması
• Hastanın altta yatan ciddi bir hastalığının olması

KİÜSE riskini artıran faktörler şunlardır:

• Kadın cinsiyet
• Yaşlılık
• Diyabet
• İmmünosüpresyon
• Üriner sistem taşları
• Üriner sistem anomalileri
• Nörojenik mesane
• Antibiyotik kullanımı

KİÜSE'nin Tanısı

KİÜSE tanısı, klinik belirtiler ve idrar kültürü sonuçlarına dayanır. KİÜSE'nin klinik belirtileri arasında ateş, dizüri, sık idrara çıkma, idrar aciliyeti, suprapubik ağrı ve kostovertebral açı hassasiyeti yer alır. İdrar kültüründe aynı mikroorganizmanın ≥10^5 CFU/mL (koloni oluşturan birim/mL) konsantrasyonunda üremesi, KİÜSE tanısını destekler. Asemptomatik bakteriüri (ABU), klinik belirti olmaksızın idrar kültüründe bakteri üremesi olarak tanımlanır ve genellikle tedavi gerektirmez.

KİÜSE'nin Tedavisi

KİÜSE tedavisi, kateterin çıkarılması (eğer mümkünse) ve uygun antimikrobiyal ilaçların uygulanmasını içerir. Kateterin mümkün olan en kısa sürede çıkarılması, enfeksiyonun kontrol altına alınmasına yardımcı olur. Antimikrobiyal ilaç seçimi, idrar kültürü sonuçlarına göre belirlenir. Genellikle, geniş spektrumlu antimikrobiyal ilaçlarla tedaviye başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra, mikroorganizmaya duyarlı ilaçlara geçilir. Tedavi süresi, enfeksiyonun şiddetine ve hastanın genel sağlık durumuna göre değişir.

KİÜSE'den Korunma Yolları

KİÜSE'den korunmak için alınabilecek önlemler şunlardır:

• Üriner kateterin sadece endikasyon olduğunda takılması ve gereksiz yere kullanılmasından kaçınılması
• Kateterin takılması sırasında steril eldiven ve steril tekniklerin kullanılması
• Kateter bakımının düzenli olarak yapılması ve perianal bölgenin temiz tutulması
• Kapalı drenaj sisteminin sağlanması ve idrar torbasının yere temas etmesinin önlenmesi
• İdrar torbasının düzenli olarak boşaltılması ve idrarın geri akışının engellenmesi
• Kateterin gereksiz yere yerinde bırakılmaması ve mümkün olan en kısa sürede çıkarılması
• Kateterin kontamine sıvılarla yıkanmasından kaçınılması
• Sağlık personelinin el hijyenine dikkat etmesi
• Kateter takma ve bakım prosedürleri konusunda eğitimli personel tarafından yapılması

Cerrahi Alan Enfeksiyonları (CAE)

Cerrahi alan enfeksiyonları (CAE), cerrahi bir işlemden sonra cerrahi kesi yerinde veya derin dokularda gelişen enfeksiyonlardır. CAE, YBÜ hastalarında morbiditeyi, mortaliteyi ve hastanede kalış sürelerini önemli ölçüde artırır. CAE'ler, cerrahi işlemlerin yaklaşık %2-5'inde görülür ve YBÜ'lerde enfeksiyonların önemli bir nedenidir.

CAE'nin Nedenleri ve Risk Faktörleri

CAE'nin en sık görülen nedenleri şunlardır:

• Cerrahi alanın mikroorganizmalarla kontaminasyonu
• Hastanın bağışıklık sisteminin zayıf olması
• Hastanın altta yatan ciddi bir hastalığının olması
• Cerrahi tekniklerin yetersiz olması
• Ameliyat süresinin uzun olması
• Yabancı cisimlerin (sütür, implant) kullanılması

CAE riskini artıran faktörler şunlardır:

• Yaşlılık
• Obezite
• Diyabet
• Sigara kullanımı
• İmmünosüpresyon
• Malnütrisyon
• Preoperatif hastanede kalış süresinin uzun olması
• Acil cerrahi
• Kirli veya kontamine cerrahi
• Cerrahi alanın yetersiz hazırlanması
• Peroperatif hipotermi
• Transfüzyon

CAE'nin Tanısı

CAE tanısı, klinik belirtiler ve yara kültür sonuçlarına dayanır. CAE'nin klinik belirtileri arasında ateş, yara yerinde kızarıklık, şişlik, ağrı, hassasiyet, pürülan drenaj ve yara ayrılması yer alır. Yara kültüründe mikroorganizmaların üremesi, CAE tanısını destekler.

CAE'nin Tedavisi

CAE tedavisi, yaranın açılması ve drenajı, debridman (ölü dokunun temizlenmesi) ve uygun antimikrobiyal ilaçların uygulanmasını içerir. Yaranın açılması ve drenajı, enfekte materyalin uzaklaştırılmasına yardımcı olur. Debridman, yara iyileşmesini engelleyen ölü veya hasarlı dokunun temizlenmesini sağlar. Antimikrobiyal ilaç seçimi, yara kültürü sonuçlarına göre belirlenir. Genellikle, geniş spektrumlu antimikrobiyal ilaçlarla tedaviye başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra, mikroorganizmaya duyarlı ilaçlara geçilir. Tedavi süresi, enfeksiyonun şiddetine ve hastanın genel sağlık durumuna göre değişir.

CAE'den Korunma Yolları

CAE'den korunmak için alınabilecek önlemler şunlardır:

• Preoperatif dönemde hastanın risk faktörlerinin değerlendirilmesi ve optimize edilmesi (örneğin, diyabetin kontrol altına alınması, sigaranın bırakılması, malnütrisyonun düzeltilmesi)
• Preoperatif dönemde hastanın cildinin uygun şekilde hazırlanması (örneğin, cerrahi alanın tıraş edilmesi veya kıl dökücü kremlerin kullanılması)
• Ameliyathanede steril ortamın sağlanması ve aseptik tekniklerin kullanılması
• Cerrahi ekibin el hijyenine dikkat etmesi ve steril eldiven, steril önlük ve maske kullanması
• Cerrahi aletlerin steril olduğundan emin olunması
• Cerrahi tekniğin dikkatli ve nazik bir şekilde uygulanması
• Ameliyat süresinin mümkün olduğunca kısaltılması
• Yabancı cisimlerin (sütür, implant) kullanımının sınırlandırılması
• Cerrahi alana uygun profilaktik antibiyotiklerin uygulanması
• Peroperatif hipotermiden kaçınılması
• Postoperatif dönemde yaranın düzenli olarak kontrol edilmesi ve enfeksiyon belirtileri açısından değerlendirilmesi
• Yara pansumanının steril tekniklerle yapılması

Clostridium difficile Enfeksiyonu (CDI)

Clostridium difficile enfeksiyonu (CDI), Clostridium difficile bakterisinin neden olduğu bir enfeksiyondur. C. difficile, spor oluşturan bir bakteridir ve özellikle antibiyotik kullanımıyla ilişkili olarak gelişir. Antibiyotikler, bağırsaklardaki normal bakteri florasını bozarak C. difficile'nin çoğalmasına ve toksin üretmesine yol açabilir. CDI, hafif diyareden şiddetli kolite ve hatta ölüme kadar değişen klinik tablolara neden olabilir.

CDI'nin Nedenleri ve Risk Faktörleri

CDI'nin en sık görülen nedenleri şunlardır:

• Antibiyotik kullanımı (özellikle geniş spektrumlu antibiyotikler)
• Hastanın bağışıklık sisteminin zayıf olması
• Hastanın altta yatan ciddi bir hastalığının olması
• Yaşlılık
• Proton pompa inhibitörleri (PPI) kullanımı
• Hastane ortamında C. difficile sporlarına maruz kalma

CDI riskini artıran faktörler şunlardır:

• Uzun süreli hastanede kalış
• Yoğun bakım ünitesinde yatış
• Cerrahi
• Enteral beslenme
• İmmünosüpresan ilaç kullanımı
• Kemoterapi
• Inflamatuar bağırsak hastalığı (IBD)

CDI'nin Tanısı

CDI tanısı, diyare ve dışkı örneğinde C. difficile toksinlerinin veya C. difficile DNA'sının tespit edilmesiyle konulur. Dışkı örneklerinde C. difficile toksin A ve B'nin veya C. difficile DNA'sının tespit edilmesi, CDI tanısını doğrular.

CDI'nin Tedavisi

CDI tedavisi, antibiyotiklerin kesilmesi (eğer mümkünse) ve C. difficile'ye etkili antibiyotiklerin (örneğin, metronidazol veya vankomisin) uygulanmasını içerir. Şiddetli CDI vakalarında, fekal mikrobiyota transplantasyonu (FMT) düşünülebilir. FMT, sağlıklı bir donörün dışkısının hastanın bağırsaklarına nakledilmesi işlemidir ve bağırsak florasının yeniden düzenlenmesine yardımcı olur.

CDI'den Korunma Yolları

CDI'den korunmak için alınabilecek önlemler şunlardır:

• Antibiyotiklerin akılcı kullanımı ve gereksiz yere kullanılmasından kaçınılması
• El hijyenine dikkat edilmesi (sabun ve su ile yıkama, alkol bazlı el antiseptiklerinden daha etkilidir)
• Hastaların izolasyonunun sağlanması ve temas önlemlerinin uygulanması (eldiven, önlük)
• Yüzeylerin düzenli olarak temizlenmesi ve dezenfekte edilmesi (özellikle sporisidal dezenfektanlar kullanılması)
• Sağlık personelinin eğitimi ve farkındalığının artırılması

Enfeksiyon Kontrol Stratejileri

YBÜ'lerde enfeksiyonları önlemek ve kontrol altına almak için multidisipliner bir yaklaşım gereklidir. Bu yaklaşım, aşağıdaki temel unsurları içermelidir:

• Enfeksiyon Kontrol Programı: YBÜ'de enfeksiyon kontrolünden sorumlu bir ekip oluşturulmalı ve bu ekip, enfeksiyon kontrol politikalarını ve prosedürlerini geliştirmeli, uygulamalı ve izlemelidir.
• Sürveyans: YBÜ'de enfeksiyon oranları düzenli olarak izlenmeli ve analiz edilmelidir. Sürveyans verileri, enfeksiyon kontrol stratejilerinin etkinliğini değerlendirmek ve iyileştirme alanlarını belirlemek için kullanılmalıdır.
• El Hijyeni: El hijyeni, enfeksiyonların yayılmasını önlemenin en önemli yollarından biridir. Sağlık personeli, her hasta temasından önce ve sonra, eldiven giymeden önce ve sonra, ve kontamine yüzeylere dokunduktan sonra ellerini yıkamalı veya alkol bazlı el antiseptikleri kullanmalıdır.
• İzolasyon Önlemleri: Enfekte veya kolonize hastalar, diğer hastalardan izole edilmeli ve uygun izolasyon önlemleri (örneğin, temas izolasyonu, damlacık izolasyonu, hava yolu izolasyonu) uygulanmalıdır.
• Ekipman Temizliği ve Dezenfeksiyonu: YBÜ'de kullanılan tüm ekipmanlar (örneğin, ventilatörler, monitörler, infüzyon pompaları) düzenli olarak temizlenmeli ve dezenfekte edilmelidir.
• Antibiyotik Yönetimi: Antibiyotiklerin akılcı kullanımı, antibiyotik direncinin yayılmasını önlemek ve CDI riskini azaltmak için önemlidir. YBÜ'de antibiyotik kullanımını optimize etmek için bir antibiyotik yönetimi programı uygulanmalıdır.
• Eğitim: Tüm sağlık personeli, enfeksiyon kontrol prensipleri ve uygulamaları konusunda düzenli olarak eğitilmelidir.
• Çevresel Kontrol: YBÜ'nin temizliği ve havalandırması, enfeksiyonların yayılmasını önlemek için önemlidir.
• Hasta ve Aile Eğitimi: Hastalar ve aileleri, enfeksiyon kontrol önlemleri konusunda bilgilendirilmeli ve bu önlemlere uyumları teşvik edilmelidir.

Sonuç

Genel yoğun bakım ünitelerinde sık karşılaşılan enfeksiyonlar, hastaların morbiditesini, mortalitesini ve hastanede kalış sürelerini önemli ölçüde artırır. Bu nedenle, YBÜ'lerde enfeksiyonların önlenmesi ve kontrolü, hasta güvenliği ve sağlık hizmeti kalitesi açısından büyük önem taşır. Bu blog yazısında, YBÜ'lerde sık görülen enfeksiyon türleri, nedenleri, risk faktörleri, tanı yöntemleri, tedavi yaklaşımları ve en önemlisi, enfeksiyonların önlenmesine yönelik stratejiler ayrıntılı olarak ele alınmıştır. Sağlık profesyonellerinin ve ilgili herkesin bu bilgileri kullanarak YBÜ'lerde enfeksiyon kontrolü uygulamalarını iyileştirmesi ve hasta sonuçlarını olumlu yönde etkilemesi umulmaktadır.