İç HastalıklarıKardiyolojiKalp ve Damar Cerrahisi

Romatizmal Kalp Hastalığının Komplikasyonları

Romatizmal kalp hastalığı (RKH), tedavi edilmemiş veya yetersiz tedavi edilmiş akut romatizmal ateşin (ARA) uzun vadeli bir komplikasyonudur. ARA, A grubu streptokok bakterilerinin neden olduğu bir enfeksiyon olan boğaz enfeksiyonuna (strep boğazı) karşı vücudun anormal bir immün reaksiyonudur. RKH, kalp kapaklarına zarar vererek kalp fonksiyonlarında ciddi sorunlara yol açabilir. Bu yazıda, romatizmal kalp hastalığının başlıca komplikasyonlarını ayrıntılı olarak inceleyeceğiz.

1. Kalp Kapak Hastalıkları

RKH'nin en sık ve en önemli komplikasyonu, kalp kapaklarında meydana gelen hasarlardır. Bu hasarlar, kapakların normal işlevini bozarak bir dizi soruna yol açabilir.

1.1. Mitral Darlığı

Mitral darlığı, mitral kapağın (sol atriyum ile sol ventrikül arasındaki kapak) daralmasıdır. Bu daralma, sol atriyumdan sol ventriküle kan akışını kısıtlar. Bu durum, sol atriyumda basıncın artmasına ve akciğerlerde sıvı birikmesine (pulmoner ödem) neden olabilir.

1.1.1. Belirtiler ve Semptomlar

• Nefes darlığı (özellikle eforla)
• Yorgunluk
• Çarpıntı
• Göğüs ağrısı
• Öksürük (bazen kanlı balgamla)
• Ayak ve ayak bileklerinde şişlik (ödem)

1.1.2. Tanı

Mitral darlığı tanısı genellikle fizik muayene (kalp üfürümünün dinlenmesi), elektrokardiyogram (EKG) ve ekokardiyogram (kalbin ultrasonu) ile konulur. Ekokardiyogram, kapak açıklığının derecesini ve kalp odacıklarının boyutlarını değerlendirmek için en önemli tanısal araçtır.

1.1.3. Tedavi

Mitral darlığının tedavisi, semptomların şiddetine ve kapak açıklığının derecesine bağlıdır. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• İlaç tedavisi: Diüretikler (idrar söktürücüler) akciğerlerdeki sıvı birikimini azaltmaya yardımcı olurken, beta blokerler ve kalsiyum kanal blokerleri kalp hızını yavaşlatarak semptomları hafifletebilir. Antikoagülanlar (kan sulandırıcılar) atriyal fibrilasyon durumunda pıhtı oluşumunu önlemek için kullanılır.
• Balon valvüloplasti: Bu işlemde, kasık damarından kalbe bir kateter yerleştirilir ve mitral kapağı genişletmek için balon şişirilir. Balon valvüloplasti, cerrahiye uygun olmayan hastalarda iyi bir seçenektir.
• Cerrahi tedavi: Şiddetli mitral darlığı olan ve balon valvüloplastinin uygun olmadığı hastalarda mitral kapak replasmanı (kapak değişimi) veya mitral kapak onarımı gerekebilir.

1.2. Mitral Yetmezliği

Mitral yetmezliği, mitral kapağın tam olarak kapanmaması ve kanın sol ventrikülden sol atriyuma geri kaçmasıdır. Bu durum, sol atriyumda ve akciğerlerde basıncın artmasına, kalp yetmezliğine ve diğer komplikasyonlara yol açabilir.

1.2.1. Belirtiler ve Semptomlar

• Nefes darlığı (özellikle eforla ve yatarken)
• Yorgunluk
• Çarpıntı
• Ayak ve ayak bileklerinde şişlik (ödem)
• Öksürük
• Halsizlik

1.2.2. Tanı

Mitral yetmezliği tanısı genellikle fizik muayene (kalp üfürümünün dinlenmesi), EKG ve ekokardiyogram ile konulur. Ekokardiyogram, yetmezliğin şiddetini ve nedenini değerlendirmek için en önemli tanısal araçtır. Ayrıca, kalp MR (manyetik rezonans) da kullanılabilir.

1.2.3. Tedavi

Mitral yetmezliğinin tedavisi, semptomların şiddetine ve yetmezliğin derecesine bağlıdır. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• İlaç tedavisi: Diüretikler akciğerlerdeki sıvı birikimini azaltmaya yardımcı olurken, ACE inhibitörleri ve ARB'ler kalbin yükünü azaltır. Beta blokerler ve digoksin kalp yetmezliği semptomlarını hafifletebilir.
• Cerrahi tedavi: Şiddetli mitral yetmezliği olan ve ilaç tedavisine yanıt vermeyen hastalarda mitral kapak onarımı veya replasmanı gerekebilir. Mitral kapak onarımı, kapak fonksiyonunu korumak için genellikle tercih edilen yöntemdir. Kapak replasmanı, onarımın mümkün olmadığı durumlarda kullanılır.
• MitraClip: Bazı hastalarda, cerrahiye uygun olmayan hastalarda, kateter yoluyla mitral kapağın onarılması (MitraClip) düşünülebilir.

1.3. Aort Darlığı

Aort darlığı, aort kapağının (sol ventrikül ile aort arasındaki kapak) daralmasıdır. Bu daralma, sol ventrikülden aortaya kan akışını kısıtlar. Bu durum, sol ventrikülde basıncın artmasına, kalp yetmezliğine ve ani ölüme yol açabilir.

1.3.1. Belirtiler ve Semptomlar

Aort darlığı başlangıçta belirti vermeyebilir. Belirtiler ortaya çıktığında şunları içerebilir:

• Göğüs ağrısı (angina)
• Nefes darlığı (özellikle eforla)
• Baş dönmesi veya bayılma (senkop)
• Yorgunluk
• Çarpıntı

1.3.2. Tanı

Aort darlığı tanısı genellikle fizik muayene (kalp üfürümünün dinlenmesi), EKG ve ekokardiyogram ile konulur. Ekokardiyogram, darlığın şiddetini ve sol ventrikül fonksiyonunu değerlendirmek için en önemli tanısal araçtır. Kateterizasyon da tanı ve tedavi planlaması için gerekebilir.

1.3.3. Tedavi

Aort darlığının tedavisi, darlığın şiddetine ve semptomların varlığına bağlıdır. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• İlaç tedavisi: İlaçlar, semptomları hafifletmeye yardımcı olabilir, ancak aort darlığını tedavi etmez.
• Aort kapak replasmanı: Şiddetli aort darlığı olan hastalarda aort kapak replasmanı (kapak değişimi) gereklidir. Bu işlemde, hasarlı kapak cerrahi olarak çıkarılır ve yerine mekanik veya biyolojik bir kapak yerleştirilir.
• Transkateter aort kapak implantasyonu (TAVI): Bazı hastalarda, cerrahiye uygun olmayan hastalarda, kateter yoluyla aort kapağının değiştirilmesi (TAVI) düşünülebilir.
• Balon valvüloplasti: Aort kapağını genişletmek için balon şişirilir. Daha çok kapak replasmanı için uygun olmayan, geçici bir çözümdür.

1.4. Aort Yetmezliği

Aort yetmezliği, aort kapağının tam olarak kapanmaması ve kanın aortadan sol ventriküle geri kaçmasıdır. Bu durum, sol ventrikülde hacim yüklenmesine, kalp yetmezliğine ve diğer komplikasyonlara yol açabilir.

1.4.1. Belirtiler ve Semptomlar

Aort yetmezliği başlangıçta belirti vermeyebilir. Belirtiler ortaya çıktığında şunları içerebilir:

• Çarpıntı
• Nefes darlığı (özellikle eforla ve yatarken)
• Göğüs ağrısı (angina)
• Yorgunluk
• Ayak ve ayak bileklerinde şişlik (ödem)

1.4.2. Tanı

Aort yetmezliği tanısı genellikle fizik muayene (kalp üfürümünün dinlenmesi), EKG ve ekokardiyogram ile konulur. Ekokardiyogram, yetmezliğin şiddetini ve sol ventrikül fonksiyonunu değerlendirmek için en önemli tanısal araçtır. Kalp MR da kullanılabilir.

1.4.3. Tedavi

Aort yetmezliğinin tedavisi, yetmezliğin şiddetine ve semptomların varlığına bağlıdır. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• İlaç tedavisi: ACE inhibitörleri ve ARB'ler kalbin yükünü azaltır. Diüretikler akciğerlerdeki sıvı birikimini azaltmaya yardımcı olur.
• Cerrahi tedavi: Şiddetli aort yetmezliği olan ve ilaç tedavisine yanıt vermeyen hastalarda aort kapak replasmanı gerekebilir. Aort kapak onarımı bazı durumlarda mümkün olabilir.

2. Kalp Yetmezliği

Kalp yetmezliği, kalbin vücudun ihtiyaçlarını karşılayacak kadar kan pompalayamaması durumudur. RKH, kalp kapaklarına zarar vererek ve kalbin yükünü artırarak kalp yetmezliğine yol açabilir.

2.1. Patofizyoloji

RKH'de hasar gören kalp kapakları, kalbin daha fazla çalışmasına neden olur. Zamanla, bu aşırı çalışma kalbin büyümesine (kardiyomegali) ve zayıflamasına yol açar. Kalp yetmezliği, sol ventrikülün (kalbin ana pompalama odası) sistolik (kasılma) veya diyastolik (gevşeme) fonksiyon bozukluğu sonucu ortaya çıkabilir.

2.2. Belirtiler ve Semptomlar

• Nefes darlığı (özellikle eforla ve yatarken)
• Yorgunluk
• Ayak ve ayak bileklerinde şişlik (ödem)
• Karın şişliği (asit)
• Hızlı kalp atışı
• Öksürük
• Gece idrara çıkma (noktüri)
• Kilo alımı

2.3. Tanı

Kalp yetmezliği tanısı genellikle fizik muayene, EKG, ekokardiyogram ve kan testleri (örneğin, BNP veya NT-proBNP) ile konulur. Ekokardiyogram, kalp fonksiyonunu değerlendirmek ve kalp yetmezliğinin nedenini belirlemek için en önemli tanısal araçtır.

2.4. Tedavi

Kalp yetmezliğinin tedavisi, semptomları hafifletmeyi, yaşam kalitesini artırmayı ve hastaneye yatışları azaltmayı amaçlar. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• İlaç tedavisi: ACE inhibitörleri, ARB'ler, beta blokerler, diüretikler, mineralokortikoid reseptör antagonistleri (spironolakton, eplerenon) ve SGLT2 inhibitörleri kalp yetmezliği tedavisinde kullanılan başlıca ilaçlardır. İlaçlar, kalbin yükünü azaltmaya, sıvı birikimini önlemeye ve kalp fonksiyonunu iyileştirmeye yardımcı olur.
• Cihaz tedavisi: Kardiyak resenkronizasyon tedavisi (CRT), kalp pili (pacemaker) veya implante edilebilir kardiyoverter-defibrilatör (ICD) gibi cihazlar, bazı kalp yetmezliği hastalarında kalp fonksiyonunu iyileştirebilir ve ani ölüm riskini azaltabilir.
• Yaşam tarzı değişiklikleri: Tuz kısıtlaması, sıvı kısıtlaması, düzenli egzersiz (doktorun önerdiği şekilde), kilo kontrolü ve sigarayı bırakmak kalp yetmezliği yönetiminde önemli rol oynar.
• Cerrahi tedavi: RKH'ye bağlı kalp kapak hastalıkları, kalp yetmezliğine katkıda bulunuyorsa, kapak onarımı veya replasmanı gerekebilir.
• Kalp nakli: İleri evre kalp yetmezliği olan ve diğer tedavilere yanıt vermeyen hastalarda kalp nakli bir seçenek olabilir.

3. Atriyal Fibrilasyon

Atriyal fibrilasyon (AF), kalbin üst odacıklarının (atriyum) düzensiz ve hızlı bir şekilde kasılmasıdır. RKH, atriyumların büyümesine ve hasar görmesine neden olarak AF riskini artırır. AF, inme, kalp yetmezliği ve diğer komplikasyonlara yol açabilir.

3.1. Patofizyoloji

RKH'de mitral darlığı veya mitral yetmezliği gibi durumlar, sol atriyumda basıncın artmasına ve atriyumun büyümesine neden olabilir. Bu durum, atriyumda elektriksel aktivitenin düzensizleşmesine ve AF'nin ortaya çıkmasına zemin hazırlar.

3.2. Belirtiler ve Semptomlar

• Çarpıntı
• Nefes darlığı
• Yorgunluk
• Göğüs ağrısı
• Baş dönmesi
• Bayılma

Bazı hastalarda AF belirti vermeyebilir.

3.3. Tanı

AF tanısı genellikle EKG ile konulur. Holter monitörü (24 saatlik EKG kaydı) veya olay kaydedici (event recorder) gibi cihazlar, aralıklı AF ataklarını tespit etmek için kullanılabilir.

3.4. Tedavi

AF'nin tedavisi, kalp hızını kontrol etmeyi, ritmi düzeltmeyi ve inme riskini azaltmayı amaçlar. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• Kalp hızını kontrol eden ilaçlar: Beta blokerler, kalsiyum kanal blokerleri ve digoksin kalp hızını yavaşlatarak semptomları hafifletebilir.
• Ritmi düzeltmeye yönelik tedaviler: Anti-aritmik ilaçlar (amiodaron, flekainid, propafenon) AF'yi sonlandırmaya ve normal sinüs ritmini sağlamaya yardımcı olabilir. Elektrik kardiyoversiyon, AF'yi sonlandırmak için elektrik şoku uygulanmasıdır.
• Antikoagülan tedavi: AF, inme riskini artırır. Antikoagülanlar (warfarin, dabigatran, rivaroksaban, apiksaban, edoksaban) kan pıhtılarının oluşumunu önleyerek inme riskini azaltır. Antikoagülan tedavinin gerekliliği, CHA2DS2-VASc skoru kullanılarak değerlendirilir.
• Kateter ablasyonu: Kateter yoluyla kalpteki anormal elektriksel aktivitenin yok edilmesi işlemidir. İlaç tedavisine yanıt vermeyen veya ilaçları tolere edemeyen hastalarda düşünülebilir.

4. Enfektif Endokardit

Enfektif endokardit, kalbin iç yüzeyinin (endokardiyum) veya kalp kapaklarının enfeksiyonudur. RKH'de hasar gören kalp kapakları, enfeksiyona daha yatkındır. Enfektif endokardit, ciddi komplikasyonlara ve ölüme yol açabilir.

4.1. Patofizyoloji

RKH'de hasar gören kalp kapakları, kan akışında türbülansa neden olur ve kapak yüzeyinde küçük hasarlara yol açabilir. Bu hasarlı bölgeler, bakterilerin yerleşmesi ve enfeksiyon oluşturması için uygun bir ortam sağlar. Diş tedavileri, cerrahi işlemler veya intravenöz ilaç kullanımı sırasında kana karışan bakteriler, hasarlı kapaklara yerleşerek enfektif endokardite neden olabilir.

4.2. Belirtiler ve Semptomlar

• Ateş
• Titreme
• Yorgunluk
• Gece terlemesi
• Kas ve eklem ağrıları
• Nefes darlığı
• Öksürük
• Ciltte küçük kanamalar (peteşi)
• Kalp üfürümü

4.3. Tanı

Enfektif endokardit tanısı, klinik belirtiler, kan kültürü (kanda bakteri tespiti) ve ekokardiyogram ile konulur. Kan kültürleri, enfeksiyona neden olan bakteriyi belirlemek için önemlidir. Ekokardiyogram, kalp kapaklarında vejetasyonları (bakteri kolonileri) ve diğer hasarları tespit etmek için kullanılır. Transözofageal ekokardiyogram (TEE), transtorasik ekokardiyograma (TTE) göre daha ayrıntılı görüntüler sağlar ve enfektif endokardit tanısında daha duyarlıdır.

4.4. Tedavi

Enfektif endokarditin tedavisi, uzun süreli intravenöz antibiyotik tedavisini içerir. Antibiyotik seçimi, kan kültüründe tespit edilen bakteriye göre belirlenir. Bazı durumlarda, hasarlı kalp kapağının cerrahi olarak çıkarılması veya onarılması gerekebilir. Kalp yetmezliği, emboli (pıhtı atması) veya antibiyotiklere yanıt vermeyen enfeksiyon durumlarında cerrahi tedavi düşünülebilir.

4.5. Profilaksi

RKH'li hastaların bazı diş tedavileri ve cerrahi işlemler öncesinde enfektif endokardit profilaksisi (önleyici antibiyotik tedavisi) almaları önerilir. Profilaksi, enfeksiyon riskini azaltmaya yardımcı olur. Hangi durumlarda profilaksi gerektiği konusunda doktorunuza danışmanız önemlidir.

5. Pulmoner Hipertansiyon

Pulmoner hipertansiyon, akciğerlerdeki kan damarlarında basıncın yükselmesidir. RKH'de mitral darlığı veya mitral yetmezliği gibi durumlar, akciğerlerde kan basıncının artmasına ve pulmoner hipertansiyona yol açabilir.

5.1. Patofizyoloji

RKH'de mitral darlığı, sol atriyumda basıncın artmasına neden olur. Bu durum, pulmoner venlerde (akciğerlerden kalbe kan taşıyan damarlar) basıncın artmasına ve zamanla pulmoner arterlerde (kalpten akciğerlere kan taşıyan damarlar) basıncın yükselmesine yol açar. Pulmoner hipertansiyon, sağ ventrikülün daha fazla çalışmasına neden olur ve sağ kalp yetmezliğine yol açabilir.

5.2. Belirtiler ve Semptomlar

• Nefes darlığı (özellikle eforla)
• Yorgunluk
• Göğüs ağrısı
• Baş dönmesi
• Bayılma
• Ayak ve ayak bileklerinde şişlik (ödem)

5.3. Tanı

Pulmoner hipertansiyon tanısı, ekokardiyogram, sağ kalp kateterizasyonu ve akciğer fonksiyon testleri ile konulur. Ekokardiyogram, pulmoner arter basıncını tahmin etmek için kullanılır. Sağ kalp kateterizasyonu, pulmoner arter basıncını doğrudan ölçmek ve pulmoner hipertansiyonun nedenini belirlemek için altın standart tanısal yöntemdir. Akciğer fonksiyon testleri, akciğerlerin işlevini değerlendirmek için kullanılır.

5.4. Tedavi

Pulmoner hipertansiyonun tedavisi, altta yatan nedeni tedavi etmeyi (örneğin, mitral darlığını düzeltmek), semptomları hafifletmeyi ve hastalığın ilerlemesini yavaşlatmayı amaçlar. Tedavi seçenekleri şunları içerir:

• İlaç tedavisi: Diüretikler akciğerlerdeki sıvı birikimini azaltmaya yardımcı olur. Pulmoner arter vazodilatörleri (endotelin reseptör antagonistleri, fosfodiesteraz-5 inhibitörleri, prostasiklin analogları) pulmoner arterlerdeki kan damarlarını genişleterek pulmoner basıncı düşürür.
• Oksijen tedavisi: Düşük oksijen seviyeleri olan hastalarda oksijen tedavisi semptomları hafifletebilir.
• Cerrahi tedavi: RKH'ye bağlı mitral darlığı veya mitral yetmezliği, pulmoner hipertansiyona katkıda bulunuyorsa, kapak onarımı veya replasmanı gerekebilir.
• Akciğer veya kalp-akciğer nakli: İleri evre pulmoner hipertansiyonu olan ve diğer tedavilere yanıt vermeyen hastalarda akciğer veya kalp-akciğer nakli bir seçenek olabilir.

6. Tromboembolik Olaylar

RKH, özellikle atriyal fibrilasyon varlığında, tromboembolik olaylar (kan pıhtılarının oluşması ve damarları tıkaması) riskini artırır. Kan pıhtıları, beyne (inme), akciğerlere (pulmoner emboli) veya diğer organlara gidebilir.

6.1. Patofizyoloji

RKH'de atriyal fibrilasyon, atriyumda kanın göllenmesine ve pıhtı oluşumuna neden olabilir. Bu pıhtılar, kalpten ayrılarak dolaşıma karışabilir ve damarları tıkayarak organ hasarına yol açabilir. Mitral darlığı gibi durumlar da sol atriyumda basıncın artmasına ve pıhtı oluşumuna zemin hazırlayabilir.

6.2. İnme

İnme, beyne giden kan akışının kesilmesi sonucu beyin hücrelerinin hasar görmesidir. RKH'li hastalarda, atriyumda oluşan kan pıhtıları beyne giderek inmeye neden olabilir.

6.2.1. Belirtiler ve Semptomlar

• Vücudun bir tarafında ani güçsüzlük veya uyuşma
• Konuşma güçlüğü
• Görmede ani değişiklikler
• Şiddetli baş ağrısı
• Denge kaybı

6.2.2. Tedavi

İnme tedavisi, pıhtıyı çözmeyi (trombolitik tedavi) veya pıhtıyı çıkarmayı (trombektomi) amaçlar. Tedaviye ne kadar erken başlanırsa, hasar o kadar az olur. RKH'li hastalarda inme riskini azaltmak için antikoagülan tedavi önemlidir.

6.3. Pulmoner Emboli

Pulmoner emboli, akciğerlere giden kan damarlarında bir kan pıhtısının tıkanmasıdır. RKH'li hastalarda, bacaklardaki veya diğer bölgelerdeki damarlarda oluşan kan pıhtıları akciğerlere giderek pulmoner emboliye neden olabilir.

6.3.1. Belirtiler ve Semptomlar

• Ani nefes darlığı
• Göğüs ağrısı
• Öksürük (bazen kanlı balgamla)
• Hızlı kalp atışı
• Baş dönmesi
• Bayılma

6.3.2. Tedavi

Pulmoner emboli tedavisi, antikoagülan tedavi, trombolitik tedavi (pıhtıyı çözme) veya cerrahi olarak pıhtıyı çıkarmayı içerir. Tedaviye ne kadar erken başlanırsa, sonuçlar o kadar iyi olur. RKH'li hastalarda pulmoner emboli riskini azaltmak için risk faktörlerinin kontrol altında tutulması önemlidir.

6.4. Periferik Emboli

Periferik emboli, kol veya bacaklardaki kan damarlarında bir kan pıhtısının tıkanmasıdır. RKH'li hastalarda, kalpte oluşan kan pıhtıları periferik damarlara giderek periferik emboliye neden olabilir.

6.4.1. Belirtiler ve Semptomlar

• Ani kol veya bacak ağrısı
• Soğukluk
• Solukluk
• Nabız kaybı
• Uyuşma veya karıncalanma

6.4.2. Tedavi

Periferik emboli tedavisi, cerrahi olarak pıhtıyı çıkarmayı (embolektomi) veya pıhtıyı çözmeyi (trombolitik tedavi) içerir. Tedaviye ne kadar erken başlanırsa, ekstremitenin kurtarılma şansı o kadar yüksek olur. RKH'li hastalarda periferik emboli riskini azaltmak için antikoagülan tedavi ve diğer risk faktörlerinin kontrol altında tutulması önemlidir.

7. Gebelik Komplikasyonları

RKH'li kadınlarda gebelik, hem anne hem de bebek için riskli olabilir. RKH, gebelik sırasında kalp yetmezliği, atriyal fibrilasyon, pulmoner hipertansiyon ve tromboembolik olaylar gibi komplikasyonları artırabilir.

7.1. Anne Sağlığı

• Kalp yetmezliği: Gebelik, kalbin yükünü artırır ve RKH'li kadınlarda kalp yetmezliği riskini artırabilir.
• Atriyal fibrilasyon: Gebelik sırasında hormon değişiklikleri ve artan kan hacmi, atriyal fibrilasyon riskini artırabilir.
• Pulmoner hipertansiyon: Gebelik, pulmoner hipertansiyonu olan kadınlarda ciddi komplikasyonlara yol açabilir.
• Tromboembolik olaylar: Gebelik, kanın pıhtılaşma eğilimini artırır ve RKH'li kadınlarda tromboembolik olaylar riskini artırabilir.

7.2. Bebek Sağlığı

• Prematüre doğum: RKH'li kadınlarda prematüre doğum riski daha yüksektir.
• Düşük doğum ağırlığı: RKH'li kadınlarda düşük doğum ağırlıklı bebek doğurma riski daha yüksektir.
• Bebek ölümü: RKH'li kadınlarda bebek ölümü riski daha yüksektir.

7.3. Gebelik Yönetimi

RKH'li kadınların gebelik planlaması öncesinde kardiyolog ve kadın doğum uzmanından oluşan bir ekip tarafından değerlendirilmesi önemlidir. Gebelik sırasında düzenli takip ve yönetim, komplikasyon riskini azaltmaya yardımcı olabilir. İlaç tedavisi, gebeliğe uygun ilaçlarla değiştirilebilir ve antikoagülan tedavi gebelik sırasında dikkatle yönetilmelidir. Doğum, deneyimli bir ekip tarafından yönetilmeli ve sezaryen gerekebilir. Gebelik sonrası da yakın takip ve yönetim önemlidir.

8. Ani Ölüm

RKH, ani ölüm riskini artırabilir. Kalp kapak hastalıkları, kalp yetmezliği, atriyal fibrilasyon ve ventriküler aritmiler ani ölüme yol açabilir.

8.1. Nedenleri

• Ventriküler taşikardi veya fibrilasyon: Kalbin karıncıklarından kaynaklanan hızlı ve düzensiz kalp atışları ani ölüme neden olabilir.
• Kalp bloğu: Kalbin elektriksel iletim sisteminde bir blokaj ani ölüme neden olabilir.
• Ciddi kalp kapak hastalıkları: Şiddetli aort darlığı veya mitral yetmezliği gibi durumlar ani ölüme neden olabilir.
• Kalp yetmezliği: İleri evre kalp yetmezliği ani ölüme neden olabilir.

8.2. Önleme

Ani ölüm riskini azaltmak için RKH'li hastaların düzenli olarak kardiyolog tarafından takip edilmesi, ilaç tedavisine uyum göstermesi, yaşam tarzı değişikliklerine dikkat etmesi ve gerekli durumlarda cihaz tedavisi (örneğin, ICD) alması önemlidir.

Sonuç

Romatizmal kalp hastalığı, tedavi edilmediğinde veya yetersiz tedavi edildiğinde ciddi komplikasyonlara yol açabilen bir hastalıktır. Kalp kapak hastalıkları, kalp yetmezliği, atriyal fibrilasyon, enfektif endokardit, pulmoner hipertansiyon, tromboembolik olaylar ve gebelik komplikasyonları RKH'nin başlıca komplikasyonlarıdır. RKH'li hastaların düzenli olarak kardiyolog tarafından takip edilmesi, ilaç tedavisine uyum göstermesi, yaşam tarzı değişikliklerine dikkat etmesi ve gerekli durumlarda cerrahi veya cihaz tedavisi alması önemlidir. Erken tanı ve tedavi, komplikasyon riskini azaltmaya ve yaşam kalitesini artırmaya yardımcı olabilir.