Enfeksiyon HastalıklarıÇocuk Yoğun BakımÇocuk Cerrahisi

Çocuk Cerrahi Yoğun Bakımda Sık Karşılaşılan Enfeksiyonlar ve Yönetimi

Çocuk cerrahi yoğun bakım üniteleri (ÇCYBÜ), kompleks cerrahi girişimler geçirmiş, kritik durumdaki çocuk hastaların tedavi edildiği özel ortamlardır. Bu hastalar, bağışıklık sistemlerinin zayıflaması, invaziv prosedürlere maruz kalmaları ve uzun süreli yatışları nedeniyle enfeksiyonlara karşı oldukça duyarlıdırlar. Bu blog yazısında, ÇCYBÜ'lerde sık karşılaşılan enfeksiyonlar, risk faktörleri, tanı yöntemleri ve yönetim stratejileri detaylı bir şekilde incelenecektir.

Giriş

Çocuk cerrahi yoğun bakım üniteleri (ÇCYBÜ), çocuk cerrahisi alanında uzmanlaşmış ekiplerin, kritik durumdaki çocuk hastalara yoğun bakım hizmeti verdiği hayati öneme sahip birimlerdir. Bu ünitelerde tedavi gören hastalar, genellikle karmaşık cerrahi operasyonlar geçirmiş, travma, konjenital anomaliler veya ciddi enfeksiyonlar gibi nedenlerle yoğun bakıma ihtiyaç duyan çocuklardır. Bu hastaların çoğu, altta yatan sağlık sorunları, invaziv prosedürlere maruz kalmaları ve uzun süreli hastanede kalışları nedeniyle enfeksiyonlara karşı artmış bir risk taşır.

ÇCYBÜ'lerde enfeksiyonlar, morbidite (hastalık), mortalite (ölüm) ve sağlık hizmeti maliyetlerini önemli ölçüde artırabilen ciddi bir sorundur. Enfeksiyonların erken tanısı ve uygun tedavisi, bu hastalarda hayatta kalma oranlarını iyileştirmek ve uzun dönemde olumsuz sonuçları azaltmak için kritik öneme sahiptir.

Bu blog yazısı, ÇCYBÜ'lerde en sık karşılaşılan enfeksiyon türlerini, bu enfeksiyonların oluşumunda rol oynayan risk faktörlerini, tanı yöntemlerini ve tedavi yaklaşımlarını kapsamlı bir şekilde ele almayı amaçlamaktadır. Ayrıca, enfeksiyon kontrol önlemlerinin ve antimikrobiyal yönetim programlarının (AMS) önemine de değinilecektir. Amaç, sağlık profesyonellerini bu konuda bilgilendirmek ve çocuk hastalarda enfeksiyonların önlenmesi ve yönetimi konusunda en iyi uygulamaların benimsenmesini teşvik etmektir.

Çocuk Cerrahi Yoğun Bakım Hastalarında Enfeksiyon Risk Faktörleri

Çocuk cerrahi yoğun bakım hastalarında enfeksiyon riskini artıran birçok faktör bulunmaktadır. Bu faktörler, hastaya özgü faktörler, tedaviye özgü faktörler ve çevresel faktörler olarak sınıflandırılabilir.

Hastaya Özgü Faktörler

• Yaş: Özellikle yenidoğanlar ve süt çocukları, bağışıklık sistemlerinin henüz tam olarak gelişmemiş olması nedeniyle enfeksiyonlara karşı daha duyarlıdırlar.
• Altta Yatan Hastalıklar: Konjenital kalp hastalıkları, kronik akciğer hastalıkları, immün yetmezlik sendromları, diyabet ve kanser gibi altta yatan hastalıkları olan çocuklarda enfeksiyon riski artmıştır.
• Beslenme Durumu: Malnütrisyon (yetersiz beslenme) veya obezite, bağışıklık sistemini zayıflatarak enfeksiyon riskini artırabilir.
• Bağışıklık Sisteminin Durumu: İmmünsüpresan ilaçlar (örneğin, organ nakli sonrası kullanılan ilaçlar) veya kemoterapi gibi bağışıklık sistemini baskılayan tedaviler alan çocuklarda enfeksiyon riski önemli ölçüde artar.
• Cerrahi İşlemin Türü ve Süresi: Büyük cerrahi operasyonlar, özellikle uzun süren ve birden fazla organ sistemini etkileyen operasyonlar, enfeksiyon riskini artırır.

Tedaviye Özgü Faktörler

• İnvaziv Girişimler: Santral venöz kateter (SVK) yerleştirilmesi, üriner kateter yerleştirilmesi, endotrakeal entübasyon ve mekanik ventilasyon gibi invaziv girişimler, enfeksiyon riskini önemli ölçüde artırır. Bu girişimler, mikroorganizmaların vücuda girişini kolaylaştırır ve bağışıklık sisteminin doğal savunma mekanizmalarını aşmasına olanak tanır.
• Antimikrobiyal Kullanımı: Geniş spektrumlu antibiyotiklerin aşırı ve gereksiz kullanımı, dirençli mikroorganizmaların (örneğin, metisiline dirençli Staphylococcus aureus - MRSA, vankomisine dirençli enterokoklar - VRE) gelişimine ve yayılmasına yol açabilir. Bu da, tedavi edilmesi zor enfeksiyonların ortaya çıkmasına neden olur.
• Parenteral Beslenme: Uzun süreli parenteral beslenme (damardan beslenme), bağışıklık sistemini zayıflatabilir ve kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonları (KİKE) riskini artırabilir.
• Kan Transfüzyonları: Kan transfüzyonları, bazı enfeksiyonların (örneğin, sitomegalovirüs - CMV) bulaşmasına neden olabilir.

Çevresel Faktörler

• Yoğun Bakım Ünitesinin Tasarımı ve Temizliği: Yoğun bakım ünitesinin yetersiz havalandırması, kalabalık olması ve hijyen standartlarına uyulmaması, enfeksiyonların yayılmasına katkıda bulunabilir.
• Sağlık Çalışanlarının El Hijyeni: Sağlık çalışanlarının yetersiz el hijyeni uygulamaları, mikroorganizmaların hastadan hastaya veya hastadan sağlık çalışanına yayılmasına neden olabilir.
• Enfeksiyon Kontrol Uygulamaları: Yetersiz enfeksiyon kontrol uygulamaları (örneğin, izolasyon önlemlerinin yetersiz uygulanması, tıbbi cihazların uygun şekilde sterilize edilmemesi), enfeksiyonların yayılmasını kolaylaştırabilir.

Çocuk Cerrahi Yoğun Bakımda Sık Karşılaşılan Enfeksiyonlar

Çocuk cerrahi yoğun bakım ünitelerinde (ÇCYBÜ) çeşitli enfeksiyon türleri görülebilir. En sık karşılaşılan enfeksiyonlar şunlardır:

Kateter İlişkili Kan Dolaşımı Enfeksiyonları (KİKE)

Kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonları (KİKE), santral venöz kateter (SVK) gibi intravasküler kateterlerin kullanımıyla ilişkili olarak ortaya çıkan kan dolaşımı enfeksiyonlarıdır. KİKE, ÇCYBÜ'lerde morbidite, mortalite ve sağlık hizmeti maliyetlerini önemli ölçüde artıran en sık görülen enfeksiyon türlerinden biridir. KİKE'ye neden olan en yaygın mikroorganizmalar arasında koagülaz-negatif stafilokoklar (özellikle Staphylococcus epidermidis), Staphylococcus aureus, Enterococcus türleri, Candida türleri ve Gram-negatif bakteriler (örneğin, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli) bulunur.

Tanı: KİKE tanısı, klinik belirtiler (örneğin, ateş, titreme, hipotansiyon) ve kan kültürü sonuçlarına dayanır. Kateterden ve periferik venden alınan kan kültürlerinde aynı mikroorganizmanın üremesi ve kateterden alınan kültürde daha yüksek bakteri yoğunluğunun tespit edilmesi, KİKE tanısını destekler.

Yönetim: KİKE yönetiminde aşağıdaki adımlar önemlidir:

• Kateterin Çıkarılması: Enfekte kateterin mümkün olan en kısa sürede çıkarılması, enfeksiyonun kontrol altına alınmasında kritik öneme sahiptir.
• Antimikrobiyal Tedavi: Kan kültürü sonuçlarına ve mikroorganizmanın duyarlılık testlerine göre uygun antimikrobiyal tedavi başlanmalıdır. Genellikle, ampirik olarak geniş spektrumlu antibiyotikler başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra tedavi daraltılır.
• Destekleyici Tedavi: Hastanın hemodinamik durumunu stabilize etmek, sıvı dengesini sağlamak ve organ fonksiyonlarını desteklemek için uygun destekleyici tedavi sağlanmalıdır.

Önleme: KİKE'yi önlemek için aşağıdaki önlemler alınmalıdır:

• Kateter Yerleştirme Teknikleri: Kateter yerleştirilirken aseptik tekniklere titizlikle uyulmalıdır. Kateter yerleştirme bölgesinin uygun şekilde hazırlanması (örneğin, klorheksidin ile temizlenmesi) enfeksiyon riskini azaltır.
• Kateter Bakımı: Kateter bakımında steril pansuman malzemeleri kullanılmalı ve pansumanlar düzenli olarak değiştirilmelidir. Kateter giriş yeri düzenli olarak kontrol edilmeli ve enfeksiyon belirtileri açısından değerlendirilmelidir.
• Kateter Seçimi: Enfeksiyon riskini azaltmak için mümkün olan en az sayıda lümeni olan kateterler tercih edilmelidir. Antimikrobiyal kaplı kateterlerin kullanımı, KİKE riskini azaltmada etkili olabilir.
• Eğitim: Sağlık çalışanlarına kateter yerleştirme, bakım ve enfeksiyon kontrolü konularında düzenli eğitimler verilmelidir.

Pnömoni

Pnömoni, akciğer parankiminin iltihaplanmasıdır ve ÇCYBÜ'lerde sık görülen bir enfeksiyon türüdür. Yoğun bakımda yatan çocuklarda pnömoni, genellikle ventilatör ilişkili pnömoni (VİP) olarak ortaya çıkar. VİP, mekanik ventilasyon uygulanan hastalarda entübasyondan 48 saat sonra gelişen pnömonidir. VİP'e neden olan en yaygın mikroorganizmalar arasında Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus (özellikle MRSA), Acinetobacter türleri, Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli bulunur.

Tanı: Pnömoni tanısı, klinik belirtiler (örneğin, ateş, öksürük, balgam çıkarma, dispne), radyolojik bulgular (örneğin, akciğer grafisinde infiltrasyonlar) ve mikrobiyolojik incelemelere dayanır. Trakeal aspirat veya bronkoalveolar lavaj (BAL) örneklerinden yapılan kültürler, etken mikroorganizmanın belirlenmesinde ve antibiyotik duyarlılık testlerinin yapılmasında önemlidir.

Yönetim: Pnömoni yönetiminde aşağıdaki adımlar önemlidir:

• Antimikrobiyal Tedavi: Kültür sonuçlarına ve mikroorganizmanın duyarlılık testlerine göre uygun antimikrobiyal tedavi başlanmalıdır. Ampirik olarak geniş spektrumlu antibiyotikler başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra tedavi daraltılır.
• Solunum Desteği: Hastanın oksijenlenmesini sağlamak ve solunum yükünü azaltmak için uygun solunum desteği sağlanmalıdır. Mekanik ventilasyon parametreleri, akciğer hasarını en aza indirecek şekilde ayarlanmalıdır.
• Sekresyonların Temizlenmesi: Hava yollarının sekresyonlardan temizlenmesi, pnömoninin iyileşmesine yardımcı olur. Fizyoterapi, postural drenaj ve gerekirse bronkoskopi ile sekresyonlar temizlenebilir.
• Destekleyici Tedavi: Hastanın hemodinamik durumunu stabilize etmek, sıvı dengesini sağlamak ve beslenme desteği sağlamak önemlidir.

Önleme: VİP'i önlemek için aşağıdaki önlemler alınmalıdır:

• El Hijyeni: Sağlık çalışanlarının el hijyenine titizlikle uyması, VİP'in önlenmesinde en önemli faktörlerden biridir.
• Aspirasyonun Önlenmesi: Hastanın başının yükseltilmesi, enteral beslenmenin dikkatli yapılması ve gastrik rezidü hacminin düzenli olarak kontrol edilmesi aspirasyon riskini azaltır.
• Ağız Bakımı: Ağız hijyeninin sağlanması, oral floradaki patojenlerin akciğerlere geçişini engelleyerek VİP riskini azaltır.
• Ventilatör Devrelerinin Değiştirilmesi: Ventilatör devrelerinin rutin olarak değiştirilmesi yerine, sadece kirlendiğinde veya arızalandığında değiştirilmesi önerilir.
• Subglottik Sekresyon Aspirasyonu: Subglottik sekresyon aspirasyonu, trakeal tüpün üzerinde biriken sekresyonların düzenli olarak temizlenmesini sağlayarak VİP riskini azaltır.

Üriner Sistem Enfeksiyonları (ÜSE)

Üriner sistem enfeksiyonları (ÜSE), ÇCYBÜ'lerde sık görülen bir diğer enfeksiyon türüdür. Üriner kateterlerin kullanımı, ÜSE riskini önemli ölçüde artırır. Kateter ilişkili üriner sistem enfeksiyonları (KİÜSE), kateter takıldıktan 48 saat sonra gelişen ÜSE olarak tanımlanır. KİÜSE'ye neden olan en yaygın mikroorganizmalar arasında Escherichia coli, Enterococcus türleri, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae ve Candida türleri bulunur.

Tanı: ÜSE tanısı, klinik belirtiler (örneğin, ateş, dizüri, sık idrara çıkma, suprapubik ağrı) ve idrar analizi ve kültürü sonuçlarına dayanır. İdrar örneği, kateterden veya orta akım idrar örneği olarak alınabilir. İdrar kültüründe anlamlı bakteriüri (≥10⁵ CFU/mL) ve piyüri (lökositüri) varlığı ÜSE tanısını destekler.

Yönetim: ÜSE yönetiminde aşağıdaki adımlar önemlidir:

• Kateterin Çıkarılması: Enfekte kateterin mümkün olan en kısa sürede çıkarılması, enfeksiyonun kontrol altına alınmasında kritik öneme sahiptir.
• Antimikrobiyal Tedavi: İdrar kültürü sonuçlarına ve mikroorganizmanın duyarlılık testlerine göre uygun antimikrobiyal tedavi başlanmalıdır. Ampirik olarak geniş spektrumlu antibiyotikler başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra tedavi daraltılır.
• Destekleyici Tedavi: Hastanın hidrasyonunu sağlamak, ağrıyı kontrol altına almak ve idrar akışını desteklemek önemlidir.

Önleme: KİÜSE'yi önlemek için aşağıdaki önlemler alınmalıdır:

• Kateter Kullanımının Sınırlandırılması: Üriner kateter kullanımının gerekliliğini düzenli olarak değerlendirmek ve kateterin mümkün olan en kısa sürede çıkarılmasını sağlamak önemlidir.
• Kateter Yerleştirme Teknikleri: Kateter yerleştirilirken aseptik tekniklere titizlikle uyulmalıdır. Kateter yerleştirme bölgesinin uygun şekilde hazırlanması (örneğin, povidon iyot ile temizlenmesi) enfeksiyon riskini azaltır.
• Kateter Bakımı: Kateter bakımında steril teknikler kullanılmalı ve kateter drenaj torbası mesaneden aşağıda tutulmalıdır. Kateter ve drenaj torbası arasındaki bağlantı yerinin kontamine olmamasına dikkat edilmelidir.
• Kapalı Drenaj Sistemi: Kapalı drenaj sistemi kullanılması, enfeksiyon riskini azaltır. Açık drenaj sistemlerinden kaçınılmalıdır.

Cerrahi Alan Enfeksiyonları (CAE)

Cerrahi alan enfeksiyonları (CAE), cerrahi işlemden sonraki 30 gün içinde cerrahi kesi yerinde veya yakınında gelişen enfeksiyonlardır. CAE, çocuk cerrahisi hastalarında morbidite ve mortaliteyi önemli ölçüde artırabilen ciddi bir komplikasyondur. CAE'ye neden olan en yaygın mikroorganizmalar arasında Staphylococcus aureus (özellikle MRSA), koagülaz-negatif stafilokoklar, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa ve Enterococcus türleri bulunur.

Tanı: CAE tanısı, klinik belirtiler (örneğin, ateş, yara yerinde kızarıklık, şişlik, ağrı, akıntı) ve yara kültürü sonuçlarına dayanır. Yara yerinden alınan kültürde patojen mikroorganizmanın üremesi CAE tanısını destekler.

Yönetim: CAE yönetiminde aşağıdaki adımlar önemlidir:

• Yara Bakımı: Enfekte yaranın açılması, debridmanı (ölü dokuların temizlenmesi) ve düzenli pansumanı önemlidir. Yara iyileşmesini desteklemek için negatif basınçlı yara tedavisi uygulanabilir.
• Antimikrobiyal Tedavi: Yara kültürü sonuçlarına ve mikroorganizmanın duyarlılık testlerine göre uygun antimikrobiyal tedavi başlanmalıdır. Ampirik olarak geniş spektrumlu antibiyotikler başlanır ve kültür sonuçları geldikten sonra tedavi daraltılır.
• Destekleyici Tedavi: Hastanın beslenme durumunu iyileştirmek, ağrıyı kontrol altına almak ve yara iyileşmesini desteklemek önemlidir.

Önleme: CAE'yi önlemek için aşağıdaki önlemler alınmalıdır:

• Preoperatif Hazırlık: Ameliyattan önce hastanın cilt temizliği sağlanmalı ve varsa enfeksiyon odakları tedavi edilmelidir. Ameliyat öncesi profilaktik antibiyotik kullanımı, CAE riskini azaltmada etkili olabilir.
• İntraoperatif Önlemler: Ameliyathane ortamının sterilizasyonuna dikkat edilmeli ve cerrahi ekip aseptik tekniklere titizlikle uymalıdır. Cerrahi aletlerin sterilizasyonu ve uygun kullanımı önemlidir.
• Postoperatif Yara Bakımı: Ameliyat sonrası yara bakımı düzenli olarak yapılmalı ve enfeksiyon belirtileri açısından yakından takip edilmelidir. Yara pansumanı steril tekniklerle yapılmalı ve yara yerinin temiz ve kuru tutulması sağlanmalıdır.

Diğer Enfeksiyonlar

ÇCYBÜ'lerde yukarıda belirtilen enfeksiyonların yanı sıra, diğer enfeksiyon türleri de görülebilir. Bunlar arasında:

• Mantar Enfeksiyonları: Candida türleri, Aspergillus türleri ve diğer mantarlar, özellikle bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda invaziv mantar enfeksiyonlarına neden olabilir.
• Viral Enfeksiyonlar: Respiratuvar sinsityal virüs (RSV), influenza virüsü, sitomegalovirüs (CMV) ve diğer virüsler, ÇCYBÜ'lerde solunum yolu enfeksiyonlarına ve diğer sistemik enfeksiyonlara neden olabilir.
• Clostridium difficile Enfeksiyonu: Geniş spektrumlu antibiyotik kullanımıyla ilişkili olarak ortaya çıkabilen Clostridium difficile enfeksiyonu, ishal ve psödomembranöz kolite neden olabilir.

Enfeksiyonların Tanısı

ÇCYBÜ'lerde enfeksiyonların erken ve doğru tanısı, uygun tedavinin başlanması ve hastaların prognozunun iyileştirilmesi için kritik öneme sahiptir. Enfeksiyon tanısında kullanılan yöntemler şunlardır:

Klinik Değerlendirme

Hastanın klinik belirtileri (örneğin, ateş, titreme, taşikardi, takipne, hipotansiyon, lökositoz veya lökopeni) enfeksiyonun varlığına işaret edebilir. Ancak, bu belirtiler spesifik olmayabilir ve diğer durumlarda da görülebilir. Bu nedenle, klinik değerlendirme diğer tanı yöntemleriyle birlikte yapılmalıdır.

Laboratuvar Testleri

• Kan Sayımı: Lökositoz (beyaz kan hücrelerinin sayısının artması) veya lökopeni (beyaz kan hücrelerinin sayısının azalması) enfeksiyonun göstergesi olabilir.
• C-Reaktif Protein (CRP): CRP, inflamasyonun bir göstergesi olan bir proteindir. Yüksek CRP seviyeleri enfeksiyonu düşündürebilir.
• Prokalsitonin (PCT): PCT, bakteriyel enfeksiyonların daha spesifik bir göstergesidir. Yüksek PCT seviyeleri bakteriyel enfeksiyonu düşündürebilir.
• Kan Kültürleri: Kan kültürleri, kan dolaşımında mikroorganizmaların varlığını tespit etmek için kullanılır. Kan kültürlerinde patojen mikroorganizmanın üremesi, kan dolaşımı enfeksiyonu tanısını destekler.
• İdrar Analizi ve Kültürü: İdrar analizi ve kültürü, idrar yolu enfeksiyonlarını teşhis etmek için kullanılır. İdrar örneğinde lökositüri ve bakteriüri varlığı ve idrar kültüründe anlamlı bakteriüri, idrar yolu enfeksiyonu tanısını destekler.
• Solunum Yolu Örneklerinin Kültürü: Trakeal aspirat, bronkoalveolar lavaj (BAL) veya balgam örneklerinden yapılan kültürler, solunum yolu enfeksiyonlarını teşhis etmek için kullanılır. Kültürlerde patojen mikroorganizmanın üremesi, pnömoni veya diğer solunum yolu enfeksiyonu tanısını destekler.
• Yara Kültürleri: Yara yerinden alınan kültürler, cerrahi alan enfeksiyonlarını teşhis etmek için kullanılır. Kültürlerde patojen mikroorganizmanın üremesi, cerrahi alan enfeksiyonu tanısını destekler.
• Diğer Vücut Sıvılarının Kültürleri: Beyin omurilik sıvısı (BOS), plevra sıvısı veya periton sıvısı gibi diğer vücut sıvılarından alınan kültürler, menenjit, ampiyem veya peritonit gibi enfeksiyonları teşhis etmek için kullanılabilir.

Görüntüleme Yöntemleri

• Akciğer Grafisi: Akciğer grafisi, pnömoni veya diğer akciğer enfeksiyonlarını teşhis etmek için kullanılır.
• Bilgisayarlı Tomografi (BT): BT, akciğer enfeksiyonlarının, apse oluşumlarının veya diğer derin enfeksiyonların daha ayrıntılı değerlendirilmesi için kullanılabilir.
• Ultrasonografi: Ultrasonografi, apse oluşumlarının veya sıvı birikimlerinin değerlendirilmesi için kullanılabilir.
• Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG): MRG, kemik enfeksiyonlarının (osteomiyelit) veya diğer derin enfeksiyonların değerlendirilmesi için kullanılabilir.

Enfeksiyonların Yönetimi

ÇCYBÜ'lerde enfeksiyonların yönetimi, multidisipliner bir yaklaşım gerektirir ve enfeksiyon hastalıkları uzmanları, yoğun bakım uzmanları, cerrahlar, mikrobiyologlar ve eczacılar gibi çeşitli sağlık profesyonellerinin işbirliğini içerir. Enfeksiyon yönetiminde aşağıdaki adımlar önemlidir:

Antimikrobiyal Tedavi

Enfeksiyonların tedavisinde antimikrobiyal ilaçlar (antibiyotikler, antifungaller, antiviraller) kullanılır. Antimikrobiyal tedavi, enfeksiyonun türüne, etken mikroorganizmaya ve hastanın klinik durumuna göre belirlenir. Kültür sonuçları ve duyarlılık testleri, uygun antimikrobiyal tedavinin seçilmesinde önemlidir. Ampirik tedavi, kültür sonuçları gelene kadar olası patojenleri kapsayan geniş spektrumlu antimikrobiyal ilaçlarla başlanır. Kültür sonuçları geldikten sonra, tedavi etken mikroorganizmaya ve duyarlılık testlerine göre daraltılır.

Kaynak Kontrolü

Enfeksiyonun kaynağının ortadan kaldırılması, enfeksiyon yönetiminde kritik öneme sahiptir. Kateter ilişkili enfeksiyonlarda, enfekte kateterin çıkarılması önemlidir. Apse gibi lokalize enfeksiyonlarda, apse drenajı veya cerrahi debridman gerekebilir. Nekrotizan fasiit gibi ciddi enfeksiyonlarda, cerrahi olarak enfekte dokuların çıkarılması hayat kurtarıcı olabilir.

Destekleyici Tedavi

Enfeksiyonların tedavisinde destekleyici tedavi de önemlidir. Destekleyici tedavi, hastanın hemodinamik durumunu stabilize etmeyi, sıvı dengesini sağlamayı, solunum desteği sağlamayı, beslenme desteği sağlamayı ve ağrıyı kontrol altına almayı içerir.

Enfeksiyon Kontrol Önlemleri

ÇCYBÜ'lerde enfeksiyonların yayılmasını önlemek için enfeksiyon kontrol önlemlerine titizlikle uyulmalıdır. Bu önlemler şunları içerir:

• El Hijyeni: Sağlık çalışanlarının el hijyenine titizlikle uyması, enfeksiyonların yayılmasını önlemede en önemli faktörlerden biridir.
• İzolasyon Önlemleri: Enfekte veya kolonize hastaların izolasyonu, enfeksiyonların diğer hastalara yayılmasını önler. Hava yoluyla bulaşan enfeksiyonlar için hava yolu izolasyonu, damlacık yoluyla bulaşan enfeksiyonlar için damlacık izolasyonu ve temas yoluyla bulaşan enfeksiyonlar için temas izolasyonu uygulanır.
• Çevresel Temizlik ve Dezenfeksiyon: ÇCYBÜ ortamının düzenli olarak temizlenmesi ve dezenfekte edilmesi, enfeksiyonların yayılmasını önler.
• Tıbbi Cihazların Sterilizasyonu ve Dezenfeksiyonu: Tıbbi cihazların uygun şekilde sterilize edilmesi ve dezenfekte edilmesi, enfeksiyonların yayılmasını önler.
• Antimikrobiyal Yönetim Programları (AMS): AMS, antimikrobiyal ilaçların uygun kullanımını teşvik ederek dirençli mikroorganizmaların gelişimini ve yayılmasını önlemeyi amaçlar. AMS, antimikrobiyal ilaç kullanımının izlenmesini, uygun tedavi protokollerinin geliştirilmesini ve sağlık çalışanlarının antimikrobiyal ilaç kullanımı konusunda eğitilmesini içerir.

Sonuç

Çocuk cerrahi yoğun bakım ünitelerinde enfeksiyonlar, önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Enfeksiyon risk faktörlerinin belirlenmesi, erken tanı ve uygun tedavi, bu hastalarda prognozu iyileştirmek için kritik öneme sahiptir. Enfeksiyon kontrol önlemlerine titizlikle uyulması ve antimikrobiyal yönetim programlarının uygulanması, enfeksiyonların önlenmesinde ve dirençli mikroorganizmaların yayılmasının kontrol altına alınmasında önemlidir.

Bu blog yazısının, sağlık profesyonellerini ÇCYBÜ'lerde sık karşılaşılan enfeksiyonlar ve yönetimi konusunda bilgilendirmesi ve bu alandaki en iyi uygulamaların benimsenmesine katkıda bulunması umulmaktadır.